Deathmatch: Forza Horizon 2 vs. Real Life

Wat kun je beter doen: Forza Horizon 2 spelen in je comfortabele stoel of een echte hypercar over de Autobahn jagen? Deathmatch! 

Forza Horizon is mijn op één na favoriete racegame ooit. Need for Speed Most Wanted (de eerste) was spannender omdat de politie je te lijf ging met spikestrips en helikopters, maar de enorme wereld van Horizon, de prachtige graphics en de lekkere gameplay maken het een verdiende nummer 2. Nu is van die nummer 2, deel 2 uit. Forza Horizon speelt zich niet meer af in de VS, maar in Zuid-Europa. Langs de middellandse zee, door bergdorpjes en het achterland scheur je met je bolide de schier eindeloze wereld door.

Een bijzonder aangename bezigheid, zo zeggen alle reviews. Bij IGN scoort de game 4,5 ster. Maar wellicht twijfel je niet tussen twee racegames, maar wil je graag weten of je beter op je gat kan zitten met een controller of een echt stuur in de hand. In deze deathmatch vergelijken we een roadtrip van Stuttgart naar Nederland met de Porsche 918, 911 GT3 en Panamera GTS met de ervaring die je in Forza Horizon hebt. Recent had ik de prachtige ervaring om een paar honderd kilometer te rijden met afwisselend één van die drie Porsches. Vandaag had ik ook de ervaring van een paar potjes Forza Horizon 2. Ik durf mezelf inmiddels dus ervaringsdeskundige te noemen.

Comfort
Forza Horizon heeft als groot voordeel dat je zelf kunt bepalen of je gaat zitten op een stoel of een bank, of gaat liggen op bed. Bovendien kun je op pause drukken om te gaan plassen. De drie Porsches lijken het wat dat betreft direct te verliezen. De Panamera heeft echter stoelverwarming en dat heb ik thuis niet. Waar de drie echte auto's winnen van de game is de RSI-gevoeligheid van de interface. De XBox One controller is werkelijk fantastisch, maar een alcantara stuurwieltje hou je langer vol.

Competitie
Bij Forza Horizon moet je je best doen om de races te winnen. Je snijdt mensen af, scheurt prullenbakken en hekjes omver om maar sneller te zijn. Wat de competitiedrang nog vergroot is dat je vrienden ook als ze offline zijn meeracen in jouw game. Hun data wordt gebruikt in races die jij rijdt en zo kan ik mijn goede vriend "Assassin Raven" keer op keer voorbijknallen, terwijl hij boodschappen aan het doen is.
De werkelijkheid kent ook een vorm van competitie, want bij elke koffiestop scheppen de chauffeurs op over hoe hard ze ergens wel niet gereden hebben. Ik voorop.

Mijn doel van de dag is over de 250km/u te rijden. Ik tik de 320 aan en voel me alsof ik een prijs gewonnen heb. Tegelijkertijd gaat bij het echte rijden het net zoveel over winnen als over niet verliezen. In Horizon 2 druk je op het Y knopje als je een Frans gezinnetje en hun Toyota Yaris de berg af botst. Op de Autobahn in de GT3 heb je die luxe niet.

Immersie
En daarmee komen we bij de immersie. Het schijnt dat de werkelijkheid uit nog meer pixels is opgebouwd dan een retina scherm, maar de 1080p graphics van Horizon 2 zien er beter uit dan de grijs-groenige realiteit in Duitsland. Waar de programmeurs alle mooiste weggetjes aan elkaar hebben geknupt tot één droomlandschap voor autoliefhebbers, daar is de werkelijkheid vergeven van eentonige wegen en kilometers werkzaamheden daaraan.

Bovendien gaan er veel vliegen dood op je voorruit en daar wordt het uitzicht ook niet mooier op. Die eerder genoemde angst om dood te gaan in combinatie met een gebrek aan pauze en terugspoelmogelijkheden, levert wel een extreme focus op. Waardoor je meer ziet, meer hoort en meer voelt.

Bovenstaande foto's laten goed het verschil zien tussen de game en de werkelijkheid. In Stuttgart waren er minder weilanden om doorheen te racen en meer stoplichten.

Tweehonderd auto's in een game en deze slaan ze over?

'Zees lapteims are wery impressive.'

Keuzes, keuzes, keuzes.

Autokeuze
In het spel kun je kiezen uit 200 auto's. Dat lijkt veel, maar mijn Skoda Octavia zit er bijvoorbeeld niet tussen. En de Porsche 918, Panamera en 911 GT3 ook niet. Wel kun je met de eerste Golf GTI, een Land Rover Defender of een LaFerrari in de weer. Aan diversiteit geen gebrek. De mogelijkheid om een auto echt te leren kennen is echter ook een voordeel. In Need for Speed Most Wanted zaten ook slechts een kleine 30 auto's.

Zo had ik zelf nooit gekozen voor een 911 GT3 om kilometers mee te maken, omdat ik vermoedde dat hij keihard en oncomfortabel zou zijn. Maar hoe episch de 918 ook is, die GT3 bleek het mooiste compromis te zijn van snelheid, comfort, uitzicht en geluid. Veel keuze is dus niet altijd beter.

Geluid
Ach ja, het geluid. De nieuwe Call of Duty vind ik alleen al een tegenvaller vanwege het oncoole geluid van de wapens. Allemaal plofjes in plaats van lekkere retteketet. In Forza Horizon is het geluid prima voor elkaar. De radiostations zouden wat meer diversiteit mogen hebben (hoeveel dance kun je hebben in 1 game). Maar er zitten wel lekkere nummers tussen. De Porsches zijn van voorzien van prima geluidssystemen en ook uit de uitlaten (ja ook van die Panamera) komen heerlijke baritone klanken. Het mooiste is hier de GT3. Die ropt door tot 9000 toeren en bij 6000 bromt ie als een raceauto op het rechte eind.

Veel windgeruis, veel dode vliegen in real life.

Lekkere muziekjes en een fijne spanningsboog in de game.

Kosten
Ik hoefde alleen een retourtje Leusden te kopen voor het avontuur met Porsche, maar als je er een wekelijks terugkerend evenement van wilt maken, ben je alleen aan de aanschaf van de auto's al dik een miljoen euro kwijt. Een XBox One, een dikke breedbeeld TV en de game Forza Horizon 2 heb je voor minder dan 2000 euro. De lol per euro is dus aanzienlijk hoger met de game.

Conclusie
De exclusiviteit, het opgewekte kippenvel, de voelbare angst van het daadwerkelijk naar 300 jagen van een auto van 800.000 euro kun je niet namaken in een game. Maar het uitzicht, de mogelijkheid om elke drie minuten een andere auto te rijden die je nooit betalen kunt én de mogelijkheid je vrienden voor schut te zetten tussen het werken door kun je niet nabootsen met een echte auto. De werkelijkheid en virtual reality hebben elk zo hun voor- en nadelen.