Duurtest: Fiat 500S cabrio (week 2)

Na twee weken met de Fiat 500S in onze Brightste familieauto duurtest zijn we nog niet echt tegen ruimtegebrek aangelopen.

Op Bright Day 2 afgelopen zaterdag sprak ik Oscar Kneppers, die in het begin uitgever van Bright is geweest. Nu doet hij een wonderlijke combinatie van yoga en startups. Uiteraard kwam het gesprek op auto's en zijn Jeep Grand Cherokee die voornamelijk door anderen gereden wordt via Snappcar. Zo kwamen we tot de conclusie dat je zelden weet hoe je je auto daadwerkelijk gebruikt. Of je er vaak korte stukjes mee rijdt. Hoe vaak je de ruimte van je auto echt volledig benut. Dat soort zaken.

Hoe Instagram is deze auto?

Het mooie van de Fiat 500 is dat ik in ieder geval bewust raak van hoeveel te groot mijn eigen auto eigenlijk is. Ik heb nu een dikke duizend kilometer gereden met de Fiat en slechts één rit had ik mijn eigen auto nodig omdat er drie volwassenen mee moesten rijden. Als ik geen andere auto tot mijn beschikking had, was dat trouwens ook met de 500 nog best gelukt zonder gejammer van de achterbank. Doordat de voorstoelen relatief hoog zijn, kun je je voeten achter goed kwijt. Maar de tweecilinder van 85 pk is niet zuinig en niet echt stil met 130 kilometer per uur. Dus het werd de Skoda Octavia voor het tripje naar Bright Day 2.

Plek zat!

In alle andere gevallen shinet de kleine Italiaan. Ik stap elke ochtend met plezier in. Het tweecilindertje klinkt vooral bij wat lagere snelheden en rap oplopende toeren als een knetterende crossmotor. Dat bedoel ik positief. Het is een kenmerkend geluid dat aansluit bij de retro looks. Ik zou liegen als ik niet stiekem heel erg graag een Fiat 500 Abarth Esse-esse zou rijden. 160 pk is bijna het dubbele van wat ik nu heb en 230 Nm betekent veel minder hard werken met de versnellingsbak. Maar ik vermoed dat de Twinair die ik nu rijd met zijn fijne geluid en lage verbruik motorisch uiteindelijk de beste allrounder is.

Dat cabriodak, daar hebben we het nog over.