Duurtest: Opel Cascada (slot)

Twee weken met de kap open in de Opel Cascada achter de rug. Hoe blij wordt een mens daarvan?

De eerste keer alleen in een auto rijden nadat je je rijbewijs hebt gehaald. Je eerste bijna-ongeluk. Er zijn van die momenten in een auto die je nooit vergeet. Met de Opel Cascada had ik vorige week ook zo'n moment. Donderdagochtend om zeven uur reed ik van Zuidhorn naar Eenrum. Dat is sowieso een prachtige route. Maar deze ochtend deed de zon ook nog eens hard haar best de mist te laten oplossen en zo reed ik om en om in een gele gloed en door sluiers van mist langs groengrijze weilanden. De Cascada was er de perfecte auto voor. Waar de Mini Cooper S van vorige maand vooral bedoeld is om hard mee over b-weggetjes te jakkeren, is de Cascada een meer beschaafde auto. Met een onderstel, een motor en een automatische versnellingsbak die het aangenaam maken om soepel de bochten achter elkaar te vlechten. Zonder drama van piepende banden of gierende remmen. Daardoor krijg je meer mee van de omgeving. En daar is het toch om te doen in een cabrio?

Wie zich een beeld wil scheppen van de Cascada stelt zich een fijne reisauto voor. Waar het dak van naar beneden kan. Zelfs met 120 is er te rijden met de kap opgevouwen en met het hoedje op doet de Cascada weinig onder voor een willekeurige wagen met metalen dak.

Green credits
De 1.6 turbo is een fijn blokje, maar met de automaat levert dat een verbruik van 1 op 13,9 op. Op papier althans. Ik kwam uit op zo'n 1 op 12,5. Dat kan beter. Ik vermoed dat de 1.4 turbo (met 30 pk minder) een betere keuze is. Gezien je er geen sprintwedstrijden mee wil winnen is 140 pk meer dan genoeg.

Schoolreüniescore
De Cascada is een 'leftfield choice'. Een niet voor de hand liggende keuze in een segment waar weinig concurrentie bestaat. Niet zo ouwelijk als een Volvo C70, niet zo voorspelbaar als een Golf cabrio. Afhankelijk van de school waar je naar toe gegaan bent, levert dat een hogere of een lagere schoolreüniescore op. Maar in deze kleur, met deze velgen en dit interieur is het sowieso een dikke voldoende.

Sex appeal
Hier ligt het manco van de Opel. Ik werd regelmatig nagekeken in de Cascada. Zij die zich niet interesseren in auto's en geen beeld of gevoel hebben bij waar Opel voor staat vinden dit een prachtige wagen. Bij een beetje autokenner wordt er smalend over Opel gedaan. Het Duitse merk verkocht 16 procent minder auto's in Europa in 2012, terwijl de markt kromp met 8,8. Dat heeft weinig te maken met de producten die ze op de markt hebben. De Astra, de Insignia, de Adam; allemaal knappe auto's. Niet te duur, maar op de een of andere manier hebben ze de aantrekkingskracht die ze in de jaren 80 hadden verloren.

Praktisch nut
Geloof het of niet, maar in veel gevallen is een cabrio praktischer dan een auto met vast dak. Je achterpassagiers stappen eenvoudiger in. Je kunt de riem van je kind makkelijker vastmaken en de boodschappen zet je zo over de rand op de achterbank. Op vakantie met de Cascada zou ik alleen doen als je met z'n tweetjes bent. Dan heb je de achterbank nodig voor bagage. Met het dak opgevouwen blijft er weinig ruimte over achterin. Maar voor verreweg de meeste toepassingen is de Cascada praktisch genoeg.

Eindoordeel
Net als de Peugeot RCZ is de Opel Cascada een auto waarvan ik nooit had gedacht dat ik hem zou missen. Het fantastische weer beïnvloedde zonder twijfel mijn oordeel, maar in deze bruinrode lak, met dit cognackleurige keer en deze velgen zou ik hem sowieso graag op de oprit hebben staan. Ook hartje winter.

Volgende week
De Cascada staat weer in Breda, maar er is een Porsche 911 4S cabrio onderweg om de pijn te verlichten. Die reviewen we volgende week. Daarna de Citroën DS3 cabrio, de laatste uit de serie cabrio duurtesten.