Eerste indruk: Need for Speed simuleert ADHD
De nieuwe Need for Speed heeft heerlijke graphics en een gesimuleerde vriendengroep die je elke drie seconden belt.
Moderne games simuleren een situatie levensecht, zonder de irritante bijverschijnselen. Zo hoef je in weinig spelletjes te kakken of te eten. Er is zelden een moederfiguur die zegt dat je nu wel genoeg draken gedood hebt en je huiswerk moet gaan doen. Ook hoef je na een kwartaal spelen geen belastingaangifte te doen. Toegegeven: in GTA San Andreas kon je superrepetitieve oefeningen doen in de sportschool om een enorme kleerkast te worden of juist heel veel hamburgers eten om tonnetje rond te zijn, maar dat was bewust geen onderdeel van de kern van het spel.
Reflecties, reflecties, reflecties
In de nieuwe Need for Speed is dat anders. Maar laten we met het goede nieuws beginnen; Need for Speed ziet er allemachtig goed uit. Het is bijna constant nacht in de game en er liggen overal plassen, waardoor de stedelijke omgeving een kerstboom aan reflecties is. Het is niet het type realisme van Forza of Gran Turismo, maar een wereld precies gemodelleerd door een regisseur, die een knipperend oranje lichtje toevoegt op een wegwerkzaamheden bord, omdat het spanning toevoegt aan het beeld. Daar rijd jij doorheen met je blitse kar. So far so good.
Driftend inparkeren
Ace Ventura zou herhaaldelijk "Like a glove" gillen als hij Need for Speed zou spelen. Er is niet veel voor nodig om een prachtige gecontroleerde drift te maken. Beetje te veel gas de bocht in en de achterkant breekt uit waarna je heerlijke gecontroleerd de ronding kan maken. De auto's die je koopt kun je instellen om makkelijk mee te kunnen driften of om juist ultiem veel grip mee te hebben.
Om lekker mee te kunnen doen in hogere levels is het handig om beide in de garage te hebben staan. Ik heb een Volvo 242 om mee te driften en een Subaru BRZ voor het hogere snelheidswerk (ik ben nog aan het sparen voor de 911 GT3 RS). De besturing van Need for Speed is wat men 'arcade' zou noemen. Je hebt er geen autostoel en stuurtje voor nodig, met een Xbox controller red je je ook prima. Dat is prettig voor iemand die gewoon even een rondje wil scheuren.
Trrrrring
Het bijzondere van het spel is dat je een "vriendengroep" hebt die je binnen 1 minuut accepteren in de inner circle en praten alsof ze teveel tv kijken. Alles is superepisch. Elke 20 seconden krijg je een boks. Mocht je niet naar hun oeverloze gezwam in het café aan het luisteren zijn, dan gaat je telefoon over en wil één van hen je graag spreken. De subtekst van elk gesprek is voer voor psychologen. Er zijn nogal wat issues onder deze club straatracers. Het wonderlijkste is dat de gesprekjes zelden bijdragen aan de voortgang van de game. In feite kun je alleen op de kaart kijken en alle evenementen langs gaan om het spel uit te spelen. Als je vrienden dan aan het woord zijn kun je even plassen of een kopje thee zetten.
Je rare nieuwe vrienden.
Sex met je ex
Al deze irritante afleidende onzin ten spijt is Need for Speed wel een lekker spel. De keuze aan auto's is groot en eclectisch genoeg. Het ziet er reuzegoed uit en is net moeilijk genoeg. Need for Speed is als sex met je ex. Dat het eigenlijk niet kan, wil niet zeggen dat het niet lekker is.