Film van de week: Battle: Los Angeles *

Erwin schaamt zich een beetje dat hij deze film eerder tipte in een vooruitblik op filmjaar 2011. Tis niet best.

In Battle: Los Angeles volgen we sergeant Michael Nantz (Aaron Eckhart). Hij staat op het punt af te zwaaien als meteorieten die onderweg naar de aarde zijn ruimtevaartuigen blijken te zijn met buitenaardse wezens die de boel hier willen koloniseren. Nantz is gelegerd in Los Angeles en moet met een peleton enkele burgers redden die zich in een bezette wijk bevinden die spoedig platgebombardeerd zal worden. Zijn reputatie als iemand die zichzelf wel weet te redden maar zijn mannen niet, speelt hem parten.

Dat het verhaal klein is gehouden rond Nantz is een misser. Eckhart is een prima acteur maar niet van het kaliber Bruce Willis dat nog iets van zo'n clichépersonage kan maken puur op eigen imago. Daarnaast is het decor waarop het verhaal zich afspeelt te zwak gebouwd. De aliens zijn slechts figuranten; we krijgen amper iets mee over ze. Daarom is de enige dreiging die je als kijker ervaart het directe gevaar in vuurgevechten. En die zijn vervelend repetitief.

Zelfs het letterlijke decor, Los Angeles, lijkt toevallig gekozen. Je krijgt wel mee dat de invasie ook elders in de wereld plaatsvindt, maar de film concentreert zich op LA. Waarom is niet duidelijk. Er wordt in elk geval, anders dan de titel van de film doet vermoeden, niets mee gedaan.

Black Hawk Down meets Independence Day. Dat was de pitch voor Battle: Los Angeles. Helaas komt de film niet in de buurt. Hij is chaotisch, claustrofobisch, vol platitudes, en zoals Ebert treffend omschrijft, een belediging voor zowel science als fiction. Ik durf amper te bekennen dat ik begin dit jaar voor Bright deze film in de lijst met tips voor 2011 heb opgenomen. Klassiek geval van trailer trap dankzij de betoverende track Sun's Gone Dim van Johann Johannsonn.

Beoordeling: *

(* = fail ** = jammer *** = not bad **** = aanrader ***** = classic)