Film van de week: Prometheus ****
Ridley Scott is na dertig jaar terug met een rijke prequel op scifi-horror klassieker Alien.
Na Alien en Blade Runner heeft succesregisseur Ridley Scott eindelijk weer een sciencefictionfilm gemaakt. En wat voor een. Scott was van te voren stellig dat Prometheus geen prequel zou zijn op Alien. Dat is slechts gedeeltelijk waar.
Uitgangspunt voor Scott was de Space Jockey, de bijnaam van de mysterieuze humanoid met olifantenhoofd die voorbij komt in Alien en gezien zijn opengebarsten borstkas de onvrijwillige gastheer van waarschijnlijk de eerste xenomorph. Je weet wel, dat zwarte roofdier uit Alien met een heel hoog voorhoofd en een speekselprobleem. Was de Space Jockey, ook een creatie van de Zwitser H.R. Giger, inderdaad een soort olifantmens of zagen we slechts een ruimtepak? Jarenlang was het onderwerp voer voor discussie onder Alien fans.
Prometheus is naast de Griekse god die verbannen werd van Olympus omdat hij de mensen vuur had gegeven ook de naam van het ruimteschip dat aan het einde van deze eeuw een onderzoeksteam naar een maan brengt in een vergelegen zonnestelsel. Aanleiding zijn archeologische vondsten op aarde die bezoek tonen van buitenaardse mensachtigen - ongetwijfeld geïnspireerd door Erich von Däniken die beweerde dat buitenaardse wezens de evolutie van de mensen hebben beinvloed - en aanwijzingen bevatten voor de locatie van hun vertrekpunt. Na een ruimtereis van twee jaar treft de bemanning bij aankomst een piramide-achtige constructie aan. Sommigen sceptisch, anderen juist nieuwsgierig om meer te weten te komen over onze veronderstelde ingenieurs - wie zijn zij? waarom hebben ze ons gemaakt? wat is de betekenis van ons leven? - treden ze het complex binnen. Vanaf dat moment gaat het uiteraard gigantisch mis. De film schakelt over op schrik en spektakel.
Het onderzoeksteam vindt stoffelijke resten van de mensachtigen. De olifantenkop blijkt een helm te zijn. De wezens in de uitrusting zijn een paar slagen groter dan ons maar we delen warempel hetzelfde dna. Jammer dat ze allemaal dood zijn, want we hebben zoveel vragen. Dan gaat de hyperintelligente robot David, veruit het interessantste personage, op eigen houtje op onderzoek en vindt een supermens die in eenzelfde soort groentela ligt als waarin de bemanning de tweejarige ruimtereis heeft overbrugd en nog in leven is. Gaat het dan toch gebeuren, first contact met een van onze makers?
Intussen zijn er al een paar bemanningsleden gesneuveld door proto-xenomorphs. Het wordt gaandeweg duidelijk dat de supermensen een biologisch wapen hebben ontwikkeld dat zich tegen hen keerde en waar de xenomorph uit voortkomt. Veel antwoorden krijgt de bemanning en de kijker niet, want wanneer die ene supermens uit zijn diepe slaap ontwaakt zegt hij geen woord en reageert louter met geweld. Onderzoeksleider Elizabeth Shaw, de Ellen Ripley van Prometheus, is de enige die overleeft en vliegt aan het einde van de film weg naar de ware thuisplaneet van onze voorouders en overduidelijk naar een vervolgfilm.