Flitstest met de Seat Leon Cupra R
Vorige week reden cameraman Roger en ik Groningen - Parijs - Groningen in de Seat Leon Cupra R. Een kleine indruk willen we je niet ontzeggen.
Een blog als Bright heeft helaas geen serie Aston Martin Rapides staan met een creditcard in het dashboardkastje om even mee naar de Paris Motor Show te rijden. We zijn dan afhankelijk van de uitnodiging van een automerk om daar bij te kunnen zijn. Seat was dit jaar zo aardig voor ons. Een Aston Martin Rapide was teveel gevraagd, maar we kregen wel een Leon Cupra R van 265pk mee als reisauto. Het was oorspronkelijk niet de bedoeling om de Bright lezer daarover te vertellen, maar het wagentje maakte ons zo enthousiast dat we je er toch graag over vertellen.
Seat heeft het op het moment niet gemakkelijk. De Ibiza doet het goed omdat hij goedkoop is en met een A-label toch als stationwagontje te koop is, maar de rest van de range is verouderd en bestaat uit licht verschillende executies van hetzelfde idee. Ontwerper Walter Da' Silva pende een auto en trok vervolgens aan de dimensies om hem groter en hoger te maken. Terwijl de Leon er nog steeds fris uitziet, tonen de Toledo en Altea al echt hun leeftijd.
Wij kregen op de valreep de huidige generatie Leon dus mee in de meest opgefokte versie. Terwijl zijn opvolger al in de coulissen staat, rijden wij met de inmiddels al 7 jaar oude verschijning (op een facelift na). Wat direct opvalt is hoe gracieus de Leon ouder is geworden. Terwijl zijn meer omvangrijke broers duidelijk niet meer van dit modeljaar zijn, is de Leon nog altijd een knap karretje. Gedrongen, niet overdreven gespierd, subtiel zelfs, zeker voor een sportief merk. Zeker voor de meest sportieve variant van een auto van een sportief merk.
De eerste dag dat ik ermee reed, had ik na 20 kilometer last van mijn rug dankzij de sportstoelen. Ik overwoog serieus een andere auto te regelen voor de rit. Op de terugweg zette ik de leuning rechter op (bijna 90º) en was het probleem verholpen. Zoals je kon zien, paste alle bagage (3 koffers, een serveertafel, een cameratas, een heuptas, een staties en twee schoudertassen) zonder enige moeite in de Spaanse snelheidsduivel. Vervolgens was het hard accelereren naar de 120 en daar de cruise control erop. Waar ik verwachtte een ware kontspieroefening te krijgen op de Belgische wegen, bleek de auto verbazingwekkend comfortabel te zijn. Het is geen Citroën uit de jaren '70, maar klagen doe ik niet. Zeker gezien je er hard een bocht mee om kan.
Aangekomen in Parijs waren we dan ook al knap enthousiast over de auto. Een nachtelijk ritje door Parijs beklonk de liefde. In het Parijse stadsverkeer moet je luid toeterend je auto overal tussen durven drukken. Met de Cupra R is dat geen probleem. Aan de hand van de acceleratie van 6,2 seconden van 0-100 kun je je vast een voorstelling maken. Toch is de auto niet nerveus. Sturen gaat direct, maar niet overdreven sportief.
Toen we de auto parkeerden in een straatje tussen een vuilcontainer en een oude Clio stond hij daar naturel zichzelf te zijn. Als een jongen die naar de sportschool gaat, maar zich er niet naar kleed. Op de heenweg reed ons een jongen voorbij in een zwarte Mégane RS F1-R26. We kregen een duimpje omhoog van de bestuurder. Een kennersauto is het. Een onbegrepen monster.
Zijn er dan geen nadelen? Jawel. Het labeltje 'groen' mocht ik niet aanvinken bij dit blogitem. Met een respectabele 1:10 gemiddeld hebben we wellicht niet direct een gletsjer gesmolten, maar zuinig is het ook niet. En zoals elke kennersauto: niet-kenners begrijpen je niet en met het Seat-logo zul je ze niet overtuigen. Wie een sportieve Volkswagen wil, kan immers een GTI kopen. Maar over 5 jaar als tweedehands GTI'tjes uit 2012 nog steeds een flinke bak geld kosten, kijk dan eens naar een Leon Cupra R uit hetzelfde jaar.