Game van de week: Final Fantasy XIII-2

Square Enix is met Final Fantasy XIII-2 conservatiever dan ooit.

Zelden werd een spel in de befaamde Final Fantasy-reeks zo twijfelachtig ontvangen als het dertiende deel. De game stapte af van zijn RPG-roots door spelers niet langer een kaart te laten verkennen maar een lang, vooruitgezet pad te laten volgen. Dit zorgde ervoor dat het verhaal in de game zich kon ontwikkelen als in een hedendaagse shooter, met uitgekiende timing en veel filmische momenten. De vrijheid die je hierdoor verloor was voor veel spelers een groot gemis: een rollenspel tekent zich immers door de mogelijkheid om er zelf op uit te trekken.

Met Final Fantasy XIII-2 lijkt Square Enix zijn traditionele fans tegemoet te komen: als speler reis je nu naar verschillende locaties. Het verhaal beweegt de speler nog steeds van punt A naar punt B en vervolgens naar punt C, maar een aantal over het spel verspreide voorwerpen en opdrachten zorgen ervoor dat je tussendoor ook nog naar F, P en Z kunt gaan, mocht je daar zin in hebben.

Door de geboden vrijheden steekt Final Fantasy XIII-2 als een traditioneler rollenspel in elkaar. Het is mogelijk om uren op zoek te gaan naar optionele opdrachten, om zo je personage buiten het verhaal te ontwikkelen. Dit is alleen niet zonder nadelen: het strakke, Call of Duty-achtige tempo van Final Fantasy XIII is in dit vervolg nergens te bekennen. Het is hierdoor ook een stuk lastiger om je in te leven in de beproevingen die de hoofdpersonages doorstaan.

Het verhaal van Final Fantasy XIII-2 wordt gedreven door een tijdreismechanisme, waardoor het mogelijk is om locaties op verschillende momenten te bezoeken. Je komt er hierdoor achter hoe de wereld zich de loop van de jaren vormt, nadat de conclusie van Final Fantasy XIII alles veranderde. Helemaal origineel wordt dit tijdreizen alleen niet gebruikt: er zijn weinig Back to the Future-momenten, waarbij je om duidelijke redenen de toekomst verandert. De momenten die er wel zijn, blijken vaak verwarrend of niet interessant.

Het gevechtssysteem is nagenoeg gelijk aan dat in Final Fantasy XIII, maar dan op een iets lager tempo. Je zult vooral bezig zijn met het kijken naar de automatisch uitgevoerde aanvallen van je team, terwijl jij als een coach tussen verschillende rollen wisselt. Heb je bijvoorbeeld veel schade met een team dat bestaat uit schade aanrichtende personages, dan kun je snel wisselen naar een team van genezers.

Je speelt niet langer met drie verschillende personages, maar met twee vaste personen en een drietal monsters. Op basis van naar welk team je wisselt, verandert ook het monster dat je gebruikt. Deze wezens zijn als Pokémon door het spel heen te verzamelen en stijgen in level door ze verschillende voorwerpen te voeren. Kom je later een vervanger voor je beestje tegen, dan kan hij een deel van zijn kracht erven.

Gevechten zijn vanaf het eerste uur vrij complex. Spelers van het eerste deel zullen zich direct thuis voelen, maar nieuwelingen staat een lange uitleg in het spel en heel veel oefenpotjes te wachten voordat ze doorhebben wat er precies op het scherm gebeurt.

Conclusie
Square Enix heeft voor Final Fantasy XIII-2 aandachtig geluisterd naar de klachten over Final Fantasy XIII. Het resultaat is een RPG waarin een stuk meer te doen is naast het hoofdverhaal, maar waarbij dit verhaal tegelijkertijd niet heel erg strak in elkaar zit. Final Fantasy-spelers van het eerste uur zullen dat laatste voor lief nemen voor een open, traditionele ervaring. Draag je het RPG-genre geen warm hart toe, dan zul je de Michael Bay-ervaring van het vorige spel wellicht missen.

Prijs: € 60
Platform: Playstion 3, Xbox 360