Game van de week: The Last Story

Final Fantasy-legende Sakaguchi probeert met The Last Story eens iets anders.

Ontwikkelaar Hironobu Sakaguchi is voor veel RPG-fans geen onbekende. Als de man achter veel van de oudere Final Fantasy's, is hij verantwoordelijk voor hoe wij vandaag de dag naar Japanse RPG's kijken. Een paar jaar geleden startte hij de studio Mistwalker, vanuit waar hij zonder grote externe invloeden zijn eigen spelideeën uitwerkt. Zijn laatste titel voor The Last Story was Lost Odyssey, een klassiek Japans rollenspel, maar dan ontworpen voor de Xbox 360. Voer voor zijn fans.

Met The Last Story poogt Sakaguchi om van het vertrouwde pad af te stappen. Ook dit is een RPG, maar één die op zijn eigen manier een verhaal probeert te vertellen. Je volgt dit keer niet een groep avonturiers die het land doorzwerft, op zoek naar het kwaad dat het land bedreigt, maar blijft ditmaal in de stad Lazulis. Wanneer er een oorlog uitbarst met een lang uitgebannen ras, is het aan jou om deze locatie te beschermen en om hoofdpersoon Zael zijn persoonlijke doelen te laten behalen.

Zael vindt zich later in het verhaal geregeld in het kasteel van Lazulis. De machtsspelletjes die hier spelen suggereren een interessante setting, met in de rug stekende nobelmannen en externe agenda's, maar deze belofte wordt niet waargemaakt. Ieder personage is wie hij op het eerste opzicht lijkt en probeert zelden op slinkse wijze zijn invloed uit te oefenen. Personages doen wat je van ze zou verwachten, waardoor je na een tijd ook steeds minder interesse zult hebben in de ontwikkeling van het verhaal.

Een stuk prikkelender zijn de gevechten in The Last Story, waar het leeuwendeel van het spel op rust. Hier vind je geen beurtelingse schermutselingen of door MMORPG's geïnspireerde rotaties, maar een strategisch, met actie gevuld systeem. Spelers moeten verkennende vijanden hun kant op lokken om geen hulptroepen in te schakelen, van achter een hoekje sluipaanvallen uitvoeren en de klappen van vijanden opvangen om een sterke tegenaanval te ontketenen. Gebruikt een personage in je groep een spreuk, dan blijft er een magische cirkel op de grond achter. Deze heeft van zichzelf een effect, maar Zael kan deze ook ontbinden om een extra effect te ontketenen.

Omgevingen spelen een belangrijke rol tijdens bepaalde gevechten: bevinden vijanden zich bijvoorbeeld naast een halfverwoeste steunpilaar, dan kun je deze met een spreuk verwoesten en het plafond naar beneden laten komen. Zijn er genoeg objecten, dan kun je van de ene naar de andere locatie sluipen om ongezien extra hard toe te slaan.

Helaas is lang niet ieder gevecht gevuld met verwoestbare objecten, sluiproutes, wegdwalende verkenners en vijanden die met een slimme strategie verslagen moeten worden. Zeker de helft van de tijd zul je vooral moeten rondhakken en je wonden op tijd laten genezen, om te voorkomen dat je sterft. Ietwat suf gehak, vooral nadat je geleerd hebt om je omgeving in je voordeel te gebruiken.

Conclusie
The Last Story heeft één van de interessantere gevechtssystemen die wij de afgelopen tijd in een RPG hebben gezien. Helaas worden alle leuke elementen hiervan slechts de helft van de tijd optimaal benut. Een tweedimensionaal en vooral voorspelbaar verhaal zorgt ervoor dat alleen de vernuftige gevechten je zullen motiveren om voort te zetten.

Prijs: € 50
Platform: Nintendo Wii