Commentaar: millennials spreek je niet aan met Pokémon-filmpjes
GroenLinks liet Jesse Klaver in een video in Pokémon-stijl Geert Wilders verslaan. We dachten: really?!
De Volkskrant kopt 'De folder is passé: Klaver gamet en Rutte vlogt'. In het artikel wordt verhaald hoe de jongerenbeweging van Groen Links een filmpje maakte waarin Jesse Klaver Geert Wilders verslaat:
Mark Rutte bezocht vlogger Youssef Koukouh en denkt erover om zelf ook te gaan vloggen. Allemaal omdat de voor het eerste stemmende jongeren een belangrijke nieuwe doelgroep zijn. Wilders gamet en vlogt overigens niet, maar is de populairste Nederlandse politicus op Facebook.
Mark Rutte daily
De grap met vlogs is dat er weinig zijn die een erg brede doelgroep aanspreken. Sterker nog: de lol is dat er een enorme verscheidenheid is in onderwerpen en stijlen. Geen onderwerp te verzinnen of er zijn wel een handjevol mensen die er over vloggen. Wil je een breed publiek bereiken, dan zul je met het onderwerp "politiek" een hele innemende, spontane, geloofwaardige en visueel aantrekkelijke jongen moeten zijn. Jullie mogen zelf oordelen of Mark Rutte aan die voorwaarden voldoet.
De meer persoonlijke vloggers, die een breder scala aan onderwerpen hebben, zijn vaak populair omdat het over random zaken uit hun leven gaat. Het zijn niet de types die je je voorstelt als minister-president van een land.
Pokéklaver
De Pokémon-generatie moet aangesproken worden door de politiek. Vrij recht door zee denkt de jongerenafdeling van GroenLinks dat de handigste manier is om dat via een video in Pokémon-stijl te doen. Ik speelde vroeger veel met Lego, maar als een politicus mij aan probeert te spreken door een Lego-animatie te maken, dan heb ik vooral het idee dat hij mij niet erg serieus neemt. Ik vermoed dat de meeste millennials zich ook niet laten overtuigen om op een kandidaat te stemmen op basis van de argumentatie: "Jesse uses argumenten. Geert is getting confused".
De millennials hebben zich tot op heden kunnen veroorloven ongeïnteresseerd te zijn in politiek. Het gaat er dan ook niet om dat de doelgroep de taal niet spreekt, maar dat het onderwerp ze niet dicht genoeg op de huid zit. Als politieke partijen inzichtelijk kunnen maken welke vraagstukken ons écht gaan raken de komende tijd en hoe zij daar het hoofd aan willen bieden, krijg je de millennials ook wel mee.