Commentaar: Ticket bestellen? Inloggen! Hoezo?!
Ticketsites vragen je het hemd van het lijf als je een entreekaartje wil kopen. Waarom, in hemelsnaam?
Het begon toen ik gisteren een kaartje wilde bestelling voor een voorstelling bij het Amsterdamse theater Frascati. De eerste poging, op m'n smartphone, strandde snel doordat het niet lukte om een account aan te maken.
Eenmaal mijn laptop open, bleek dat het niet per se aan mijn telefoon lag. Blijkbaar had ik al ergens een account zweven, dus probeerde ik een nieuw account aan te maken het met een ander mailadres.
Dat lukte ook niet, aangezien het bestelsysteem niet twee Bram van Dijken die op dezelfde dag geboren waren en op hetzelfde adres woonden wilde accepteren. Ik vervalste het en uiteindelijk lukte het.
Toen kwam het besef: ben ik hier nu tickets voor een theatervoorstelling aan het bestellen of probeer ik een nieuw paspoort aan te vragen?
Ze willen alles van je weten
Het is bizar dat ticketsites alles van je willen weten. Als je een Primera binnenloopt voor een kaartje, dan hoef je toch ook niet je geboortedatum achter te laten?
Van een Frascati is zo'n achterhaald systeem nog wel te verwachten, maar van een groot bedrijf als Ticketmaster niet. Helaas is het eerder regel dan uitzonderingen bij bestelsites: je moet inloggen en van adres tot telefoonnummer inleveren. Met werkelijk geen enkel doel.
Waarom nemen jullie geen genoegen met mijn geld en mijn mailadres waar je de kaartjes naar stuurt? Wat wil je met de rest doen, dan? Word je wettelijk verplicht om dit te doen of is het je dataverzameldrift?
Het kan wel
Bij Coolblue hoef je niet eens een account te hebben. 'Niet verplicht, wel handig', vermeldt het bestelformulier. Dat is precies wat het is of wat het kan zijn.
Je moet wel je adres (wel zo fijn voor de pakketbezorger) en je telefoonnummer achterlaten, maar Coolblue zet er keurig bij waarom. "Uw telefoonnummer wordt gebruikt om u per sms op de hoogte te houden van de status van uw bestelling." Helemaal fijn.
Hackgevoelig
Het deed me denken aan een interview voor BNR dat ik van de week had voor Rachel Marbus. Zij is als 'privacy-officer' de NS aan het voorbereiden op de nieuwe meldplicht datalekken.
Elk bedrijf dat gegevens opslaat, moet het melden mochten er gegevens gestolen zijn. Ook een bedrijf als Frascatie, bijvoorbeeld. Bij meldweigering staan hoge boetes te wachten.
Rachel zei dat de wet bedrijven tot meer transparantie moet dwingen. Maar nog meer dan dat: het moet aanzetten om na te denken wat ze echt nodig hebben qua data. Want, zo zegt ze: "Wat je niet opslaat, kan je ook niet verliezen."
Hier is mijn geld en verder shhh
Dat moet de nieuwe gouden regel worden. Vraag me niet om mijn geboortedatum als ik naar een optreden wil. En waar ik woon, gaat je ook al niks aan. Je mag mijn geld hebben, maar van mijn gegevens moet je afblijven.