Duurtest: Hyundai i40 (week 1)
Een nieuwe maand, een nieuwe auto. De Hyundai i40 1.7CRDi Blue voelen we vier weken lang aan de tand.
Na een full-electric, een range-extended en een hyperzuinige benzine, was het tijd voor een zuinige diesel. Voor de hand liggende kandidaat was de 1.6 van Ford geweest, die bijna 1 op 30 doet, of een Volkswagen Bluemotion, maar we kozen voor een auto met iets meer verhaal. Een Koreaan. Een Hyundai.
Toen ik mijn vader vertelde dat ik een Hyundai ging testen, zei hij smalend: "Een Pony?" Net zoals de Japanners tijd nodig hadden om hun eigen stijl te vinden en geaccepteerd te worden, zo hebben ook de Koreaanse merken Kia en Hyundai er even over gedaan om door het publiek als volwaardig automerk te worden gezien. Met de eigenzinnige styling van de i40 lijkt dat gelukt. Deze maand gaan we kijken of de auto de belofte ook inhoudelijk waar kan maken.
Wereldwijd verkocht de Hyundai groep, inclusief Kia, in 2000 2,1 miljoen auto's en stond daarmee op de elfde plek. Vorig jaar werden er 6,6 miljoen auto's verkocht. Alleen General Motors, Volkswagen en Toyota verkochten er meer.
Tot mijn grote verdriet kregen we niet de station maar de iets minder fraaie sedan en dan ook nog in de meest controversiële kleur: Blue Jade. Na een Punt Rondvraag op Facebook en mijn omgeving bleek dat de meningen 50/50 verdeeld zijn. Ik vind de kleur vreselijk, maar vertegenwoordig geen meerderheid. Over de kleur zal ik het dus niet meer hebben. De lijnen van de auto kunnen me wel bekoren. De nieuwe Volvo V40 heeft eenzelfde soort lijnvoering. Meer pezig dan gespierd, meer eigengereid dan zelfverzekerd.
Twee dingen irriteren me echter mateloos. Het eerste is het werkelijk enorme Blue Drive logo op de zijkant. Je zou net zo goed standaardstickers kunnen maken voor 14%, 20% en 25% bijtelling. In een leuk racelettertype. Want wat vertelt zo'n badge nou werkelijk? Kunnen die vreselijke greenline stickers ook van de Skodas af. Hoezo is groen trouwens opeens blauw geworden? BlueEfficiency, Bluemotion, Blue Drive.
Het tweede is het Hyundai logo. Noem me een aansteller, maar ik kan me er niet overheen zetten. De hele auto krijgt een huis- tuin- en keukenuitstraling door dat koelkastlogo. In tegenstelling tot mijn gemier over de kleur, krijg ik genoeg bijval als het gaat om het logo. We laten het echter niet bij zeuren, we gaan aan de slag. De eerste inzendingen heb ik al binnen, maar ook jij kunt me nog voor 7 juni een nieuw Hyundai logo sturen. Volgende week zullen we het Hyundai logo 2013 aan je voorstellen. Knapt de hele auto van op.
De eerste indruk
De auto is van binnen werkelijk enorm. Mijn zoontje van 4 zit met zijn ene been over zijn andere geslagen alsof hij president is en gechauffeurd wordt. Ik kan het hem niet kwalijk nemen. Je kunt bijna door de auto lopen achter de voorstoelen langs. De hoofdruimte valt naar verhouding een beetje tegen. Met mijn 1.83 raakt mijn haar het hemeltje. Nog een goede reden om de station te kiezen.
Wij kregen de business edition mee van 28 duizend euro. Daarop zit Dual Zone climate control, cruise control, navigatie (met een knijter van een touchscreen), bluetooth, keyless entry en nog veel meer. Na de absurd complete Focus missen we eigenlijk alleen het volautomatisch inparkeren. Dat is als optie wel leverbaar.
Een shoutout verdient letterlijk en figuurlijk ook het AUDIOSYSTEEM MET SUBWOOFER. ALLEMACHTIG, IK KAN MEZELF NIET HOREN DENKEN. Onder de hoedenplank zit een fijne centrale basspeaker en dat klinkt goed.
Hyundai is hoofdsponsor van een voetbalfeestje dat er aan schijnt te komen ergens in het voormalig Oostblok.
Volgende week gaan we het hebben over de features van de auto en dat prachtige nieuwe logo dat jij ontworpen hebt, de week daarna over de rijervaring en hoeveel diesel ik verbruik. Juni sluiten we af met een eindoordeel. De opvolger staat dan alweer klaar: de exclusieve elektrische Volvo C30 (voor een mini-mini-duurtest van twee weken).