Duurtest Mazda MX-5 RF: don't blame it on the Mazda
De discussie over groener vervoer zit vol met verkeerde assumpties, vooral over de waarde van onze keuzevrijheid.
Toen ik in de nieuwe Renault Zoe reed vorige maand gaf die auto op het scherm aan hoe schoon de omgevingslucht was. In het landelijke Winsum, waar ik woon, vielen de staafdiagrammetjes terug, maar op de ring van Groningen vlogen de waarden omhoog. Dat je het niet ziet, wil niet zeggen dat het er niet is.
De Zoe werd geladen op zon- en windenergie in de maand dat ik hem reed en deze maand ben ik in de Bright Duurtest overgestapt op een Mazda-cabrio met een ouderwetse 2 liter benzinemotor met 160 pk. Ik ken vegetariërs die geen blikje knakworsten kunnen zien zonder te kokhalzen, maar ik ben nog niet van mijn verslaving af. Na een druk op de startknop klinkt een sonore blaf van de motor door de uitlaat. Gretig is dit karretje. Laat de koppeling los met een beetje gas en hij trekt aan de lijn als een hond die een kat geroken heeft. Eenmaal op stoom op landelijke weggetjes is elke bocht een feest. Hoe kunnen die twee ervaringen naast elkaar bestaan?
Niemand is neutraal
In het publieke debat over elektrisch rijden is er een wonderlijke tegenstelling te vinden. Artikelen worden óf geschreven vanuit de perceptie dat de wereld echt moet veranderen en dat de elektrische auto de wederkomst van de Messias is. Of vanuit de perceptie dat het allemaal wel meevalt en dat die elektrische auto écht niet zo schoon is. In het NRC stond recent een artikel met een kop die het laatste suggereerde en een tekst die de kop weer ontkrachtte. Het is tekenend voor het debat. Geen schrijver staat neutraal in de discussie en de toon wint het vaak van de inhoud.
Er zijn eindeloos veel redenen te bedenken om uit de benzineauto te stappen. Fijnstof en CO2 in de steden is zelfs zonder opwarming van de aarde een serieus probleem. Benzine rijden zal op redelijk korte termijn (binnen 8 jaar) duurder zijn dan elektrisch rijden. Zo kan ik wel even doorgaan. Maar laat ik volstaan met de mening van de chiefscientist bij Shell die een aantal jaren geleden al zij dat traditionele brandstofauto's uitgefaseerd zullen worden. Daar maakt Shell geen haast mee, maar dat ligt nogal voor de hand.
Autoliefhebbers
De media hebben last van een ander probleem: de meeste journalisten die stukjes schrijven over auto's zijn autoliefhebbers. Daarom rijdt u nu een familiebus met een sportonderstel. Want veruit de meeste autoliefhebbers hebben een voorkeur voor iets dat zoveel mogelijk lijkt op een raceauto. Iets dat ruikt naar benzine, dat rubber kan verbranden bij het wegsprinten, dat klinkt alsof de duivel het op de hielen zit. In het debat over elektrische auto's zijn de stemmen van de autoliefhebbers dan ook prominent aanwezig. Terwijl de meeste autorijders geen liefhebbers zijn. Of in ieder geval geen liefhebbers van hetzelfde soort. Veel mensen die van auto rijden houden, vinden de afzondering prettig. De eigen cocon waarin je ongegeneerd mee kan zingen met jouw muziek. Ik zie veruit de meeste mensen niet met piepende banden van een rotonde afkomen.
Er wordt door autojournalisten flink gepleit voor auto's zoals deze Mazda MX5 RF. De lezers van hun bladen en blogs stemmen volmondig in dat de overheid onze leuke auto's niet moet afpakken. Als een artikel claimt dat elektrische auto's écht niet zo zero emission zijn, dan wordt dat onthaald als de verwerping van de veroordeling op basis van het eigen autogebruik. Vrijspraak. Wie online kijkt naar de reacties van de autoliefhebbers zou vermoeden dat ons land volstaat met sportieve Mazda's en met liefde gerestaureerde oude Porsches.
Excelsheet-auto's
Maar dat is niet het geval. Veruit de meeste auto's zijn Excelsheetwagens. Auto's die na het bekijken van de bijtellingstabellen vergeleken zijn met elkaar voor de meeste auto per euro. De Renault Mégane-station werd hier absurd veel verkocht dankzij de bijtellingscategorie waar hij in viel. Zij die kiezen met de portemonnee, bevechten nog steeds het recht om iets anders te mogen kiezen. Per saldo wordt de populariteit van de Zoe, e-Golf of Ampera-E bevochten door een legertje leaserijders.
Na de introductie van de Ampera E reed ik terug met een collega-autojournalist. Eentje die twee klassiekers in de garage heeft staan. Niet als investering, maar als liefhebberij. Hij was enthousiast over de nieuwe Opel, maar geërgerd over het 'benzine-auto bashen' dat lijkt te horen bij de introductie van een elektrische auto.
Begrijpelijk, want die paar échte liefhebbersauto's zijn het probleem niet. De sjoemeldiesels, de auto's waarin elke liter brandstof door de baas vergoed wordt, dat zijn de gateways naar meer vervuiling. Liefhebbersauto's zoals deze Mazda MX5 RF zouden daar niet de dupe van moeten zijn.