Duurtest Mazda MX-5 RF: vanaf de bijrijdersstoel

Vanaf de bijrijdersstoel is de beleving van Mazda's tweezitter een heel ander verhaal. Deze rectificatie is voor alle cabriopassagiers ter wereld.

Ik hoorde eens dat er een journalist was van een vrachtwagenmagazine die zelf geen groot rijbewijs had. Hij liet zich rondrijden, interviewde de chauffeur en tekende zo zijn verhaal op. Voor iemand die graag het autojournaille verwijt dat het allemaal racewagenliefhebbers zijn, heb ik zelf ook een grote blinde vlek gehad voor die cruciale autogebruiker: de passagier. Juist in een stuk over een absolute rijdersauto als de Mazda MX-5, die we deze maand testen, moet die passagier niet vergeten worden. Hij is degene die zich voor elke rotonde schrap moet zetten omdat het kleine Japanse karretje daar zonder af te remmen overheen kan. 

Einsteigen

De filosofie achter de Mazda MX-5 is Jinbo Ittai: paard en rijder worden één. De symbiose van mens en machine wordt gewaarborgd door de chauffeur zo krap mogelijk tussen de vier wielen te positioneren met een stuur op schoot. De passagier mag daarnaast plaats nemen, maar net als op een paard is het niet per se gemakkelijk om stijlvol als tweede rijder plaats te nemen.

De deur is relatief lang en wie deze niet wil beschadigen tegen een muur of andere auto moet met beleid de deur openen en in een smal gat eerst een been vooruitsteken en dan hopen dat de rest volgt zonder het hoofd te stoten of met een flinke plof te landen. Tekortkoming van de Mazda in deze is met name dat het dak niet met de afstandsbediening geopend kan worden. Dan wordt het instappen namelijk een eitje. 

Zitten

Voor zowel de bestuurder als de passagier is comfortabel zitten in de MX-5 mogelijk tot een maximale lengte van 1.85 m. Daarboven zul je de knieën steeds meer tot de hemel moeten richten om nog onder het dak te passen. Als passagier heb je bovendien te maken met een flinke uitstulping in de buurt van je linkervoet, waardoor je bewegingsvrijheid gecompromitteerd wordt. Eén van mijn passagiers klaagde ook over scherpe randjes bij zijn blote voeten. 

Rijbeleving

Tot nog toe geen goed nieuws voor de bijrijder dus. Maar toch heb ik al menig verzoek gehad om een rondje gechauffeurd te worden in de MX-5. Zelfs met het dak dicht is de Mazda een beleving. Hij reageert gretig op het gaspedaal, is dol op bochtjes op hoge snelheid en klinkt soms even als een volbloed sportauto.

Wie van achtbanen houdt (veel beweging, weinig controle), kan zijn hart ophalen in de bijrijdersstoel. Met het dak open is de sensatie van snelheid nog veel groter en komt de achtbaanervaring nog dichterbij. In de handen van de juiste chauffeur natuurlijk. Wie rustig wil cruisen met de handen in de lucht komt ook niet tekort. De auto is stevig geveerd, maar niet oncomfortabel. Het uitlaatgeluid is aanwezig, maar niet overheersend. 

Etiquette

Wie tussen de regels doorleest kan de MX-5 Etiquette al wel ongeveer extraheren. Maar voor de minder oplettende lezer een korte samenvatting:

1. Vraag subtiel naar de verwachtingen van de rijervaring van uw passagier en pas uw rijgedrag daar eventueel op aan.
2. Neem als eerste plaats in de auto en open vast het dak voor het instappen.
3. Rijd niet harder dan 100 met het dak open of zorg dat er oordopjes in de auto aanwezig zijn.  

Tot volgende week!