Duurtest Volvo V90: ruzie met Pilot Assist en doordachte details

Op dag 1 viel Rutger als een blok voor de grote Volvo-stationwagon. De liefde is nog niet bekoeld, maar hij vond wel een minpunt: de Pilot Assist.

Afgelopen weekend reed ik van Groningen naar Zeeland en weer terug in de Volvo V90. Alleen maar om jullie lieve Brightlezers te kunnen vertellen of er écht geen verborgen gebreken achter de goed uitziende, volledig uitgerustte, geheel nieuwe V90 schuilgingen (OK. En een klein beetje voor een familieweekend). Ik kan u na een kleine 800 kilometer vertellen: of de betovering van vorige week is nog niet verbroken, of Volvo's grootste stationwagon is écht een instant klassieker. 

Ik heb vanaf mijn plastic rotan tuinset uitgebreid de vormen van de Volvo kunnen bestuderen met in het achterhoofd de vraag van een vriend: "Waarom is dit nou zo'n mooie auto?". Dat is een lastig te beantwoorden vraag, want eigenlijk ontbreken er opvallende, ingenieuze details. De vraag die beter werkt is: "Waarom is dit geen lelijke auto?". Omdat de verhoudingen kloppen. De 20 inch velgen zorgen voor genoeg visueel tegenwicht op de grote carrosserie. De kloeke vorm wordt net genoeg tegengehangen door vloeiende lijnen om gespierd te lijken, zonder te vervallen in de overdaad aan lijntjes waar veel Duitse merken zich aan bezondigen. De grill is klassiek, vanwege de rechtopstaande stijlen, maar ook modern, door de subtiele holling. Dit is zo'n mooie auto omdat er niets verkeerd is gedaan door de ontwerpers. 

Irritatie: Pilot Assist

Heb ik in die 800 kilometer geen irritaties ondervonden? Jazeker wel. Voor het instappen ergerde ik me aan het chroom op de handgrepen (daar is wat aan te doen), tijdens het rijden had ik ruzie met de Pilot Assist. Dat is een soort Autopilot 0.9. Het bestaat uit radar cruise-control in combinatie met een systeem dat je tussen de lijnen moet houden. Dat laatste kun je gelukkig uitzetten. Want wie het stuur te lang loslaat wordt gewaarschuwd dat hij het stuur vast moet houden. Wie het stuur de hele tijd vasthoudt, voelt constant de auto "trekken". In sommige gevallen wilde de auto tijdens het inhalen op een vierbaansweg, dichter langs een voorganger dan me lief was. Op een provinciale weg, langs een vluchtheuvel stuurt de Pilot Assist te laat in en te laat weer terug.

Per saldo zet je het systeem dus alleen aan als je kind op de achterbank aan het krijsen is en je op een lege weg zit. Maar zelfs dan vraag ik me af of het een verbetering is op het gebied van veiligheid. Is het niet beter me te dwingen om te stoppen als ik de auto zelf niet tussen de lijnen kan (of wil) houden? 

Doordachte details

Dat is echter de enige smet op het blazoen. Normaliter weet ik altijd wel wat kleine ergernissen op te duikelen, maar hier is werkelijk alles zoals je verwacht of zelfs beter. Til de klep boven je reservewiel op en hij blijft staan met een gasveer. Wil je de kofferklep dichtdoen, dan kun je kiezen tussen "sluiten" of "sluiten en auto op slot". Links en rechts vind je dat soort doordachte details. 

Ik kan je de V90 dan ook alleen maar aanraden. Al is het maar om de markt te overspoelen met V90's, zodat ik er over 10 jaar eentje tweedehands kan betalen. De grote Volvo heeft een vanaf prijs van dik 45.000 euro. Onze D4 Inscription versie vol speelgoed zit daar dik 30.000 euro boven. 

Lees ook deze 1 van de duurtest van de Volvo V90.

Meer auto-reviews lees je in het Duurtest-archief