Playstation VR toont dat VR bijna klaar is voor de massa

Is de gamewereld al klaar voor virtual reality? We nemen de proef op de som bij Sony's Playstation VR.

De Oculus Rift en HTC Vice hebben de revolutie van VR ingeluid. Het zijn relatief dure apparaten (respectievelijk 700 en 900 euro) die krachtige computers nodig hebben om te werken. Daarom worden beide VR-brillen vooral gebruikt door ontwikkelaars en early adopters. Sony hanteert een andere strategie en brengt een relatief betaalbaar VR-systeem (399 euro) uit voor de PlayStation, de populairste gameconsole in Europa. In één klap kunnen tientallen miljoenen PlayStation 4-bezitters VR-games spelen. Sony is ook eerder dan grote concurrent Microsoft, dat pas eind volgend jaar een nieuwe Xbox introduceert die VR-games ondersteunt.

Geen baksteen voor je ogen

In plaats van een zwarte baksteen voor je ogen - zoals bij Oculus Rift en HTC Vive - ziet de PlayStation VR-bril er fris uit. De led-verlichting geeft hem een wat futuristische uitstraling en door het gebruik van een stevige band rondom de achterkant van je hoofd zit het apparaat nog eens lekkerder dan de concurrentie. Het zwaartepunt verplaatst zich door de band van de voorkant (bij je ogen) naar de achterkant (net boven je nek).

Met een knopje onder het apparaat schuif je de bril naar je toe. De binnenkant is gemaakt van rubber en sluit je redelijk goed af van de buitenwereld. Als je met je ogen naar beneden kijkt, kun je nog wel de vloer zien. Dat voorkomt volgens Sony misselijkheid: als het even allemaal te veel wordt, kijk je gewoon even omlaag.

Het grote nadeel aan de PlayStation VR (en ook de Oculus Rift en HTC Vive) is dat er een dikke draad aan de bril zit. Dat zorgt ervoor dat je niet heel vrij kunt bewegen en dat de bril ook een beetje één kant op trekt: de kant waar de zware kabel hangt. Bij elke beweging met je hoofd voel je die kabel ook. En dat is niet fijn als je helemaal in een virtualrealitygame zit: je wordt constant gestoord door de realiteit van een kabel in je nek.

Twee lichtgevende bollen

De PlayStation VR wordt standaard zonder de Move-controllers geleverd: twee sticks met grote lichtgevende bollen erop. De Move-controllers zijn niet noodzakelijk, maar Sony zegt in de presentatie dat het wel 'heel handig is' om de Move-controllers te hebben. Ze verhogen de prijs wel met 100 euro naar 499 euro.

Met de Move-sticks kun je je handen gebruiken als controllers, in plaats van de normale PlayStation-controller. Wijs de Move-controllers ergens naar en in de virtuele wereld lijkt het net alsof je een pistool in je hand hebt. Dat is fijner dan het gebruik van een pookje en wat knopjes op een normale gamecontroller.

De twee Move-controllers lijken alleen nog niet altijd even nauwkeurig te werken. Soms verandert de positie van de controller in de game, waardoor het virtuele pistool niet altijd nauwkeurig schiet. Dit gebeurt op vrij onregelmatige momenten, maar heeft wel tot gevolg dat een relatief simpel spel toch best lastig is: je kogels raken de vijanden gewoonweg niet.

De games en ervaring

Het succes van een VR-bril staat of valt bij het aanbod. Sony belooft dat het dit jaar ruim vijftig verschillende VR-games uitbrengt voor de PlayStation 4. We beginnen met Until Dawn: Rush of Blood, een horrorgame waarin je in een achtbaankarretje zombieclows neerknalt. Dit genre wordt ook wel een rail shooter genoemd en is vrij rechttoe rechtaan, maar verveelt ook snel: je rijdt, knalt, rijdt, knalt en herhaalt dit proces totdat de game is afgelopen. VR brengt wel die extra dimensie om het boeiend te maken: bukken om obstakels te mijden en zombies die plotseling recht voor je neus springen.

De tweede game die we spelen, is Battlezone. Hierin bestuur je een tank en vuur je met verschillende wapens. De besturing gaan dan met een controller: je gebruikt het pookje om de tank te sturen en schiet je met de knoppen. Het bestuurt goed je zit er na een paar minuten lekker in. VR zorgt ervoor dat je echt druk van de vijanden voelt: van alle kanten word je aangevallen, en je kunt niet meer zien dan wat je ogen waarnemen. Het is een gave ervaring, maar Battlezone is geen spel dat ons op een andere manier laat gamen.

Na zo'n vijftien minuten voel ik plotseling mijn maag omdraaien. Daar is de bekende misselijkheid weer. De misselijkheid treedt op wanneer ik heel snel in een achtbaankarretje race of snel met mijn tank rijd. Mijn lichaam zit stil, maar mijn hersenen registeren beweging. VR-experts zeggen dat je hieraan went en de misselijkheid langzaam overgaat, maar dit zal voor veel consumenten toch een obstakel zijn dat ze moeten overwinnen. Ook zijn de beelden van de PlayStation VR nog niet heel scherp, waarmee de beeldkwaliteit lager is dan bij de Oculus Rift of HTC Vive.

Maar moet je 'm ook kopen?

Het laatste spel dat we spelen, is Headmaster. Dit is een game waarmee duidelijk wordt dat VR in de huiskamer wél interessant kan worden. Headmaster is een simpele game waarin je voetballen in een doel moet koppen. Dat is het.

Maar Headmaster verschilt enorm van Until Dawn: Rush of Blood en Battlezone omdat je staat en je hoofd gebruikt om het spel te besturen. Met de PlayStation VR ben je opeens op een virtueel trainingsveld en worden er van allerlei kanten ballen naar je getrapt. Jouw doel om ze in het goal te krijgen (en zonder dat je bril of koptelefoon van je hoofd schiet).

Met Headmaster biedt PlayStation VR écht iets anders dan 'normaal gamen'. Het zijn dit soort games die het verschil kunnen maken om VR echt door te laten breken, maar daar zijn we nog lang niet. Op dit moment bouwen gamemakers vrij simpele VR-games waarin je in een karretje rijdt en op dingen moet schieten, maar het kan veel beter. VR moet juist een verrijking zijn voor de gameplay, waarmee consumenten op een andere manier games gaan spelen.

Dat is helaas nog niet het geval, maar gamebedrijven gaan de goede kant op. PlayStation VR is daar het eerste teken van: een relatief goedkoop VR-systeem waarmee je toegang krijgt tot games die je op een andere manier laten gamen dan voorheen.

Bekijk ook onze uitpakparty's van de Oculus Rift en de HTC Vive.