Ready Player One: feest van herkenning
Als je de jaren 80 en 90 hebt meegemaakt, zit je gebakken met de nieuwe Steven Spielberg-film Ready Player One.
De hits van Duran Duran, een kingsize T-Rex uit Jurassic Park en de klassieke Atari-videospelletjes. De virtuele wereld Oasis, waar de film zich grotendeels in afspeelt, hangt ervan aan elkaar. Dit universum werd geschapen door schrijver Ernest Cline in zijn sciencefictionboek Ready Player One. Dat boek werd een bestseller en die bestseller is dus nu een film, doorspekt met verwijzingen naar onze popcultuur.
Het is het jaar 2045 en de wereld is er niet best aan toe. Door voedseltekorten en bandbreedterellen brak er een oorlog uit, die veel steden in puin achter liet. Wade Watts leeft in een sloppenwijk, waar flats bestaan uit op elkaar gestapelde stacaravans. Omdat het echte leven hem niks te bieden heeft, brengt Wade het overgrote deel van zijn tijd door met een VR-bril op zijn neus. Zo kan hij afreizen naar het magische Oasis, waar alles mogelijk is en waar je zelf bepaalt wie je bent.
Zodra de bril opgaat, verandert Wade in zijn avatar Percival. Deze is samen met zijn virtuele vrienden driftig op zoek naar drie sleutels, die je als speler alleen te pakken krijgt als je een aantal ingewikkelde opdrachten goed weet te volbrengen. De doordenkers zijn verzonnen door de overleden maker van Oasis, die de macht over zijn creatie én zijn gehele vermogen schenkt aan degene die als eerste de raadsels weet op te lossen. Omdat Oasis qua bereik en invloed een soort Facebook in het kwadraat is, zijn er heel wat mensen op zoek naar de verborgen boodschappen. Ook de machtsbeluste eikel Sorrento, die arme sloebers als slaven gebruikt en bereid is tot het uiterste te gaan om Percival uit te schakelen.
Het verhaal is niet bijster origineel, maar de uitvoering ervan des te meer. Spielberg maakt met de techniek van nu een liefdevolle ode aan de popcultuur van het einde van de vorige eeuw. En hij pakt flink uit: je komt oren en ogen tekort om alle verwijzingen op te vangen. Want of het nu om de kostuums of de muziek gaat, alles komt bekend voor. De Rubiks kubus, een bloeddorstige Chucky, de bril van Clark Kent. Ze worden allemaal op een slimme en grappige manier hergebruikt.
Leuk aan dit feest van recycling is dat je in een volle zaal telkens andere groepjes uit het publiek hoort reageren. De een smult van een scène die zich afspeelt in een virtuele versie van het horrorhotel uit The Shining, anderen grinniken als de Hadouken-stoot uit de game Street Fighter gebruikt wordt. Zo biedt Spielberg voor elk wat wils in een film die er gelikt uitziet en tegelijkertijd nostalgische gevoelens aanwakkert. Als een heuse tijdscapsule.
Dit artikel verscheen ook in RTL Weekend Magazine.
Honderd Bright-volgers konden begin deze week al gratis naar Ready Player One tijdens een speciale Bright Night. De volgende Bright Night niet missen? Like ons op Facebook.