Film van de week: The Amazing Spider-Man ****
Een nieuwe generatie, een nieuwe Spider-Man. Brit Andrew Garfield neemt het spinrag met verve van Tobey Maguire over.
Na jaren van geëmmer over rechten kwam in 2002 eindelijk de eerste Spider-Man film in de bioscoop, geregisseerd door Sam Raimi. Na nog twee succesvolle Spidey-films leek Raimi in 2008 te beginnen aan een tweede Spider-Man trilogie. Het mocht niet zo zijn: vier verschillende scriptschrijvers bogen zich over het scenario voor Spider-Man 4, zonder resultaat. Raimi haatte het verhaal. Meningsverschillen stapelden op en begin 2010 ging de kogel door de kerk: Raimi stopte met Spidey.
En Raimi was nog niet weg, of producent Sony kondigde een reboot van de franchise aan. Voor regie is met Marc Webb een interessante keuze gemaakt. Hoewel hij een toepasselijke achternaam heeft, is de regisseur van videoclips een redelijk nieuw gezicht in Hollywood. Hij debuteerde in 2009 op het witte doek met de romantische komedie (500) Days of Summer. Broodnodige ervaring, want het nieuwe herkomstverhaal van Spider-Man speelt zich immers af tijdens Peter Parkers middelbare schooltijd met al het romantisch geklungel van dien.
Slachtoffer van de kalverliefde is typische high school girl Gwen Stacy, eigenzinnig neergezet door de de bevallige Emma Stone. Britse acteur Andrew Garfield weet op zijn beurt een prima balans tussen geeky, intelligent en stoer te vinden met zijn weergave van Peter Parker. De chemie tussen de twee doet wat denken aan de speelsheid waarmee Tony Stark en Pepper Potts in de Iron Man films met elkaar omgaan.
De hoofdmoot van de film begint echter met Peters nieuwsgierigheid naar zijn mysterieus overleden ouders. Die nieuwsgierigheid leidt hem naar Oscorp waar de geamputeerde Dr. Curt Connors werkt aan het mengen van menselijke en dierlijke genen, iets waar hij ooit samen met vader Parker aan begon.
Ietwat onnozel neust Peter zomaar rond in de laboratoria van Oscorp. Hij neemt een kijkje in een ruimte waar ijzersterk spinrag van gemanipuleerde spinnen wordt geoogst. Daar gebeurt het. Een spin bijt zich ouderwets vast in Peters nek en na een overtuigende hallucinerende tocht naar huis heeft hij superkrachten. Spiderman is weer geboren.
In deze film betekent dat, naast de Spidey Sense, klimmen op muren en betere reflexen en conditie. Via zijn polsen spindraad schieten kan Peter niet; net als in de comic moet hij daarvoor een apparaatje ontwerpen. Een heldendoel krijgt Peter Parker zoals altijd wanneer zijn oom Ben op straat neergeschoten wordt, hier hartelijk neergezet door ouwe rot Martin Sheen.
Het is de wraakzuchtige duisternis die volgt die aan Christopher Nolans reboot van Batman doet denken. Het onderscheidt deze Spider-Man qua toon duidelijk van de vorige films. Garfield speelt geen nobele twintiger, maar een norse, zoekende tiener die ook niet alles weet maar de moordenaar van zijn oom niet wil laten lopen. Toch zal hij snel moeten opgroeien wanneer Dr. Connors op zichzelf aan het experimenteren slaat.
In een zoektocht naar een nieuwe arm injecteert Connors zich met reptielen-dna. Zijn transformatie is wat rigoureuzer dan die van Peter en al snel maakt woeste, levensgrote hagedis The Lizard de straten van New York onveilig. Peter kan zijn nieuwe leven als superheld ondertussen moeilijk gescheiden houden van zijn leven als verliefde scholier wat het allemaal nog een stuk ingewikkelder maakt.
Afgezien van de discussie of een reboot van Spider-Man precies tien jaar na Tobey Maguires debuut al nodig was, zet regisseur Marc Webb hier een overtuigende film neer. De casting is met diehard Spider-Man fan Andrew Garfield aan kop over de hele linie erg treffend. Het script van James Vanderbilt heeft een rauwheid die we in veel recente superheldenfilms vinden en ook de incidentele humor voelt vertrouwd. Al met al een prima basis voor een origin story die zich overduidelijk over meer dan één film gaat uitstrekken.
Oh, en de cameo van Stan Lee, geestelijk vader van Spider-Man, is misschien wel zijn beste tot nu toe. De druppel voor de vierde ster.
Beoordeling: ****
Vanaf donderdag 28 juni in de bioscoop
(* = fail ** = jammer *** = not bad **** = aanrader ***** = classic)