In Forza Horizon race je het liefst in langzame auto's

Forza Horizon is een racespel in een open wereld. Met de minutieus nagemaakte auto's uit Forza 4, maar dan in een arcade game. Werkt dat?

De Forza-serie is de Xbox tegenhanger van Gran Turismo voor de Playstation. Dat betekent dat elke auto absoluut minutieus is omgebouwd naar pixels en polygonen, dat het geluid bij elk toerental opgenomen is en dat je dashboard precies dat laat zien wat in het echt ook te zien is. Haal de auto's uit die games van de circuits, zet ze in de digitale staat Colorado, haal daar de politie en de voetgangers uit, organiseer er een festival en je hebt het spel Forza Horizon.

Dat klinkt net zo vreemd als het is. Je komt op een festival waar de deelnemers tegen elkaar racen, maar ook muziekoptredens plaatsvinden. Dat suggereren de graphics in ieder geval, er bij staan kijken is geen optie. Je kunt op het festivalterrein nieuwe auto's kopen, je auto upgraden en andere dingen doen die zelfs tijdens het 'Goodwood Festival of Speed' niet mogelijk zijn. Daarmee wordt de game direct een stukje meer 'arcade' dan 'simulatie'. Veel elementen van het festival zijn ook wat kunstmatig in het verhaal gestopt. Zo ga je niet van het ene naar het andere level, maar verdien je steeds een ander kleur polsbandje. Na het rammen van het zesde kortingsbord, voor in totaal 6 procent korting op auto-onderdelen krijg je het gevoel dat het allemaal wat kunstmatig is.

Dat wil niet zeggen dat het spel niet de moeite waard is. Een zombiefilm mag nog nooit een Oscar voor beste film gewonnen hebben, toch is er een flink publiek voor.

Als je na de start van een race tijdens de zonsondergang door dorpjes, langs ravijnen, over smalle weggetjes en brede lanen rijdt, kun je wel degelijk verdwijnen in de ervaring. Driftend van onverharde naar verharde weg in een Scirocco uit de jaren 90. Met name met de langzamere auto's is het spel een feestje. Je krijgt wat meer mee van de omgeving en de auto's waar je tegen rijdt bijvoorbeeld.

Die auto's verdienen bijzondere aandacht, want de selectie is fantastisch. De makers hadden natuurlijk alle auto's die ze ooit al gedigitaliseerd hadden erin kunnen gooien, maar ze hebben zich in weten te houden. Het is prijzenswaardig dat de selectie nieuw te kopen auto's alleen maar uit liefhebbersauto's bestaat. Er is welgeteld één Peugeot te koop; de 205 turbo. Dat zegt genoeg.

Ook de muziek in de game is goed. Er zijn drie radiostations om uit te kiezen en die bieden voldoende variatie. Helaas zijn de uitzendingen naar het Nederlands vertaald en kun je ze niet terugzetten naar het Engels. Ik vond zelfs de briljante Fifa voetbalgames irritant met Nederlands commentaar. Een Nederlander met een Engelse naam die tof aan het doen is op z'n Amerikaans. Fijn is het niet. Waarschijnlijk is de enige manier om er aan te ontkomen je Xbox in te stellen op Engels.

Racegames in open werelden met een wat speels karakter hebben me altijd getrokken, met voor mij als absoluut hoogtepunt de originele Need for Speed Most Wanted. De lineaire verhaalopbouw, de verschillende manieren van spelen en vooral de adrenalinekick die het gaf om vijtien minuten lang de politie bezig te houden inclusief roadblocks, spikestrips en helikopters om vervolgens toch nog te ontsnappen. Dat laatste mis ik nog een beetje in Horizon. Met een paar strategisch geplaatste politieagenten zou het spel een aangename extra uitdaging krijgen.

Al met al vermoed ik dat dit voorlopig toch even het 'default' racespel wordt in huize Middendorp. Vooral vanwege de selectie briljante liefhebbers auto's en de schitterende omgeving waarin je rijdt. Benieuwd of dat z blijft als de nieuwe Need for Speed Most Wanted een dezer dagen uitkomt.