Game van de week: Dragon's Dogma

Deze westers ogende RPG uit Japan biedt verrassende gevechten. De spelwereld heeft helaas een gebrek aan fantasy.

De Japanse ontwikkelaar Capcom heeft bijna al zijn troepen ingezet op de ontwikkeling van Dragon's Dogma. Het spel is Capcoms ultieme poging om een westerse markt te bereiken, een strategie die steeds meer Japanse studio's toepassen naarmate de Japanse gamesmarkt krimpt. Capcom leidt deze revolutie al een tijdje met spellen zoals Lost Planet en Dead Rising, maar zette zelden zo volledig in op een westers ogend spel.

Dragon's Dogma combineert elementen van Skyrim, Devil May Cry en Shadow of the Colossus met elkaar. Een mix die niet iedereen zou bedenken maar die verrassend goed werkt. Spelers dolen door een grote open fantasywereld waarin ze geregeld monsters, bandieten en andere tegenstanders tegenkomen. Overleven doe je door ze met zwaard, schild en magie te lijf te gaan, maar achter het gevechtssysteem schuilt het denkwerk van een grootse actiegame. Je bent daardoor niet alleen aangewezen op de statistieken die achter jouw steeds sterker groeiende held schuilen, maar ook op je reflexen en skills als speler.

Bijna alles in de spelwereld kan met een speciale grijpknop worden vastgepakt. Bij bandieten en kleine monsters zorgt dit ervoor dat je ze in een houdgreep houdt, zodat je reisgenoten klappen kunnen uitdelen. Vecht je echter tegen een ogre, griffioen of een ander immens monster, dan klamp je je vast aan het lijf van dit beest om jezelf een weg omhoog te klimmen. Dit biedt unieke situaties, waarin je bijvoorbeeld naar de kop van een draak klimt om vanaf daar een aantal extra krachtige meppen te geven. Het systeem lijkt geïnspireerd op Shadow of the Colossus, een spel waarin je bijna alleen maar immense monsters moest beklimmen om een zwak punt te bereiken. Dragon's Dogma gebruikt dit echter heel gevarieerd.

Spelers hebben in Dragon's Dogma altijd een aantal karakterloze medereizigers die met je meevechten wanneer je vijanden tegenkomt. Eén hiervan mag je zelf ontwerpen, maar de rest moet je via een speciale steen de spelwereld inroepen. Hier leent Dragon's Dogma van onder andere iPhone-spellen zoals Wordfeud, waarin je asynchroon met elkaar speelt: je andere metgezellen leen je van vrienden die op dat moment niet spelen, die je in je vriendenlijst op Xbox Live of Playstation Network hebt. Groeien deze personages tijdens je reis, dan wordt hij sterker dan tevoren naar je vriend teruggestuurd. Hierdoor kun je zelfs zonder (om mysterieuze missende) multiplayermodus met elkaar de spelwereld doorkruisen.

Hoewel Dragon's Dogma technisch goed in elkaar steekt, weet de game zelden de immersie van westerse RPG's te evenaren. De historie, gebeurtenissen en mythen van de spelwereld lijken volledig los te staan van de daadwerkelijke game, waardoor je vaak het gevoel hebt door een lege spelwereld heen te lopen. De scenes worden door houterige en vertraagde dialoog aan elkaar geknoopt, maar door de schaarse fictie in de spelwereld weet dit niet te overtuigen.

Conclusie
Dragon's Dogma weet op een technisch vlak te verrassen en innoveren. Door een open wereld te combineren met geavanceerde gevechtssystemen en een unieke manier om bovenop gigantische monsters te klimmen, voelen gevechten vaak belonend en vooral verrassend. Het is jammer dat de wereld waarin het spel zich afspeelt alleen doods aanvoelt.

Prijs: € 60
Platform: Playstation 3, Xbox 360