Game-review Ghost Recon Wildlands: knallen in Bolivia
Ghost Recon Wildlands is een fraaie openwereldgame met Bolivia als explosief decor.
Ghost Recon: Wildlands is al een maandje uit, maar door het overweldigende aanbod van openwereldgames - met Horizon: Zero Dawn en The Legend of Zelda: Breath of the Wild voorop - waren we er nog niet aan toegekomen. En dan is er ook nog Mass Effect: Andromeda. Door al deze grote games zou je geneigd kunnen zijn Ghost Recon: Wildlands maar even te laten voor wat het is. Maar dan mis je wel een van de leukste co-op openwereldgames van dit moment.
The War on Drugs
Ubisoft voelt met Ghost Recon: Wildlands de tijdsgeest goed aan - the war on drugs is dankzij Netlfix' Narcos weer helemaal hot - en laat spelers met een special team van elitesoldaten, de Ghosts, het Santa Blanca-drugskartel in Bolivia oprollen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, want de speelkaart is gigantisch groot en bestaat uit verschillende provincies. Jouw taak: een voor een de provincies innemen, langzaam de verschillende tussenbazen omleggen, de operationele onderdelen van de criminele organisatie ontmantelen om uiteindelijk de gestoorde opperschurk El Sueño uit te schakelen.
Alleen of co-op?
De actie voer je niet alleen uit, want als leider van het speciale team heb je nog drie sidekicks onder je hoede. Dat kunnen drie computergestuurde personages zijn, of, en daar komt de game pas echt goed uit de verf, in coöperatieve mode, online, met nog drie spelers van vlees en bloed.
Het moet gezegd: de hele game is in je eentje leuk om te spelen en de AI (Artificiële Intelligentie) van je teammaten is beter dan verwacht. Je kunt ze simpele opdrachten geven (val aan, hergroepeer, blijf hier etc.) en meestal staan ze wel hun mannetje, maar het komt net zo vaak voor dat ze opeens vol in de aanval gaan, terwijl je net daarvoor 15 minuten een stealthy tactiek hebt toegepast. Samen met vrienden is het overleggen, taken verdelen, elkaar aftroeven, elkaar dingen verwijten, joelen, schreeuwen, jubelen als iets gelukt is en een hoop lol hebben. En daarmee is de spelbeleving iets realistischer.
Voertuigen: niet realistisch
Zogezegd is de speelwereld gigantisch. Het is niet aan te raden om het virtuele Bolivia te voet te betreden, want zelfs op een motor of in een Jeep ben je minutenlang bezig op van A naar B te komen. Een helikopter pakken voor grote afstanden is dan ook het devies. Onze bolide-deskundige Rutger focuste zich dan ook op de voertuigen in Wildlands.
Helikopters, vrachtwagens, pick-ups, crossmotoren; je kunt er Bolivia mee overvliegen of doorrijden. In GTA-stijl. Op de besturing na dan. Met name de helikopterbesturing is geen feestje. Wie gewoon rechtdoor wil vliegen, moet gas geven en de stick naar voren bewegen. Maar niet te ver, want dan duik je naar beneden. Vast realistisch, niet relaxed.
De motoren zijn nog het meest voorspelbaar. Als je leert het gas een beetje te modereren, dan kun je er keurig een paar haarspeldbochtjes mee achter elkaar nemen. De auto's sturen zoals vaker in niet-racegames; ze lijken om een denkbeeldige as midden in de auto te draaien. Dat is niet zo erg voor de gameplay, maar het doet een beetje af aan het realisme dat elders in de game juist zo indrukwekkend is.
Ghost Recon:Wildlands kun je zogezegd spelen met AI soldaten óf met échte mensen die via online mee spelen. Dat was een tijdje behoorlijk glitchy en nergens is dat meer opvallend dan wanneer je voertuigen gebruikt. Zo vloog ik een keer mee met een sniper in een helikopter. Die zat soms achter de stuurknuppel, een seconde later stond hij bovenop de rotors, daarna viel hij naar beneden, vervolgens zat hij weer in de cockpit. Recente patches hebben de boel gelukkig aardig rechtgetrokken, maar er blijven af en toe gekke dingen gebeuren.
Sluipen of Rambo?
De verschillende Ghosts beginnen met een basisuitrusting en een speciale speelstijl (sluipschutter, engineer, tactical engineer) maar ontwikkelen zich gaandeweg. Door het voltooien van missies en doelen verdien je ervaringspunten waarmee je je wapens, je gadgets (natuurlijk ontbreekt een drone niet) en je vaardigheden kunt upgraden.
Zo bouw je je team langzaam uit tot een geoliede oorlogsmachine. Het leuke is dat je zelf een plan van aanpak kiest: sluipend, met veel machtsvertoon als een volbloed Rambo en alles daar tussenin. De game kent heel veel content, dus je kunt lekker experimenteren met verschillende mogelijkheden. De missies zelf worden op den duur wat herhalend en voorspelbaar. Aan de andere kant draagt dit juist uit tot het verkennen van nieuwe mogelijkheden.
Conclusie
Ghost Recon: Wildlands heeft een kolderiek verhaal, de actie en de missies vallen na een tijdje in herhaling, maar dat weegt niet op tegen de enorme, prachtige speelwereld en de vele mogelijkheden die Ubisoft hier aflevert. In je eentje is de game zeker vermakelijk en goed te spelen, maar de echte magie vindt plaats als je met drie vrienden op pad gaat in het explosieve Bolivia.
Met de tactische gameplay van de vroegere first-person shooter Ghost Recon-serie heeft Wildland weinig meer van doen, maar liefhebbers van dat type gameplay kunnen prima bij Rainbow Six: Siege terecht.