Game van de Week: DOOM, terug naar de hel
DOOM grijpt terug naar de roots van de game-serie. Het resultaat is een compromisloos, doordenderend fragfest van jewelste.
Id Software heeft de wereld de first-person shooter geschonken. Dat begon met Wolfenstein 3D, maar de echte impact kwam pas met DOOM. En daarna Quake. De laatste jaren schitterde de ster van de Texaanse studio een stuk minder fel, maar met de reboot DOOM (voor pc, PS4 en Xbox One) zijn de gamemakers weer terug in topvorm.
DOOM? Dat betekent demonen knallen, toch?
Uiteraard, en dat meer dan ooit. De makers stappen af van het survival-horror sfeertje van DOOM 3. In dat deel werd ook meer tijd genomen om het verhaal op te bouwen, maar id Software heeft ingezien dat dit bij een spel als DOOM wellicht niet helemaal noodzakelijk is. Het draait om door metalmuziek begeleidde voortrazende shooter-gameplay, die bestaat uit schieten, schieten en nog eens schieten, aangevuld met rennen, springen, wegduiken en voortdurend in beweging blijven. Het devies: de vijand opzoeken in plaats van weg te duiken achter muurtjes.
Behoorlijk bloederig… om niet te zeggen, ranzig?
Inderdaad. Dit is een Quentin Tarantino-aanpak van het shooter-genre, alleen dan zonder uitgebreide dialogen. Aan de bekende gameplay is een kruiwagentje Mortal Kombat en een zwembad bloed toegevoegd, want DOOM was nog nooit zo gewelddadig als nu. Niet alleen kun je bloederig ledematen van rompen scheiden, je kunt nu ook heuse finishing moves uithalen en monsters met hun eigen ledematen tot bloedpap rammen.
Maar het kan nóg smeriger. Je mag namelijk ook pulserende organen uit magen trekken, koppen van rompen trekken en lossnoeien met je kettingzaag. Die laatste laat je onderdelen van vijanden afzagen, of ze netjes doormidden klieven, hetgeen gepaard gaat met spuitend bloedfonteinen. Ook leuk: de wapens die je tegenkomt hebben secundaire schietfuncties en je kunt zowaar een beetje upgraden door je wapens of je armor aan te passen. Het is allemaal kinderlijk eenvoudig om te doen, maar wel erg leuk.
Multi-player
Id Software pakt deze keer ook de multiplayer aan. Het is een losstaand onderdeel, met sommige wapens die je niet in de singleplayer terugvindt en unieke gameplay-elementen, zoals het tijdelijk kunnen veranderen in demonen. Toch is het merendeel van de multiplayermodi redelijk standaard en kan dit onderdeel niet zo'n vuist maken als toentertijd een Quake III: Arena of Unreal Tournament deed. Jammer, want daar hadden we stiekem wel op gehoopt.
Wat echter een hele sterke troefkaart is, is de de SnapMap Editor, waarmee zelfs de buurvrouw nieuwe omgevingen voor DOOM in elkaar weet te knutselen. Denk aan Super Mario Maker alleen dan voor DOOM. Deze modus laat de speler volledige 3D-levels en zelfs unieke spelmodi maken aan de hand van een leveleditor die bijna zeer intuïtief is.
Nadeel alleen is dat de laadtijden hier op het moment van schrijven eigenlijk veel te lang zijn. Hopelijk wordt dat snel aangepakt middels een patch. Toch blijft het leuk om los te gaan en je eigen levels in elkaar te knutselen, of, als je wat luier bent ingesteld, die van andere creatievelingen te spelen. Er zijn al honderden kunstwerkjes voorradig.
Eindoordeel?
DOOM biedt een zeer compleet schietpakket waarbij de helse, hectische single-player het kloppend hart van deze shooter vormt. De multi-player en de SnapMap zijn rijke aanvullingen die de game van zeer veel replay voorzien, maar je speelt deze game hoofdzakelijk voor de heerlijke demonische achtbaanrit in je eentje.