Game van de week: ReCore, onevenwichtige uitwerking
ReCore is een actie-platformgame gemaakt onder leiding van Mega Man-bedenker Keiji Inafune. Het spel voor pc en Xbox One komt niet helemaal lekker uit de verf.
Wat doe je in ReCore?
In de woestijnachtige wereld Far Eden ga je als Joule samen met je robotkompanen op avontuur en op zoek naar energiekernen met geheimzinnige krachten. Natuurlijk is er een boosaardig figuur die alles voor zichzelf wil houden. De wereld is desolaat en de vijanden zijn stuk voor robotachtig. Gelukkig heb je een krachtig wapenarsenaal en kun je bogen op vriendelijke robots die voor je knokken. Zo exploreer je, klim, klauter en spring je, en schiet je je een weg van A naar B naar C en weer terug.
Dat klinkt best veelbelovend?
De game begint sterk. Een unieke setting, een leuke mix van puzzelen, platformen en actie. Maar al snel dient ook de herhaling zich aan. Waar de platformelementen haarfijn zijn uitgewerkt - je hebt een dash-move een doublejumpknop waarmee je vaak nét aan de sprongen haalt en zeer precies kunt manoeuvreren - voelt het schieten na een paar uur als een invuloefening.
De schietactie begint goed: je wapens corresponderen met drie kleuren (geel, rood, blauwe) en vijanden hebben diezelfde kleuren. Het ene wapen werkt dus beter tegen bepaalde vijanden dan andere. Dit geeft een strategisch tintje mee aan de combat.
Maar?
De game stuurt je onnodig heen en weer zonder echt duidelijkheid te verschaffen. De verschillende, veelal lege dungeons worden verplichte nummertjes omdat je deze moet schonen om beter te worden en cores moet vinden om deuren te openen om weer verder te komen. Hiernaast kun je ook je robots upgraden om progressie te boeken en locaties te unlocken die daarvoor gesloten bleven.
Veelvuldig zal je heen en weer moeten reizen om cores te vinden en je upgrades bij elkaar te spelen omdat je niet sterk genoeg bent en deuren dicht blijven. Een bekend gegeven in veel games, maar door de semi openwereld-structuur zorgt dit voor onnodig backtracken en heen en weer reizen, omdat er kunstmatig barrières worden opgeworpen en de game niet duidelijk aangeeft waar je heen moet. De verschillende Corebots hebben net als je wapens verschillende sterktes en vaardigheden, maar het spel hint niet welke je waar en wanneer moet inzetten. Dus soms beland je ergens met de verkeerde robot sidekicks, en je dus weer terug kan reizen. Irritant.
Nog meer irritaties?
Bovenstaande wordt nog eens versterkt door de vervelende en bij vlagen tergend lange laadtijden. Soms zit je wel meer dan 3 minuten naar een laadscherm te kijken. Dat maakt heen en weer reizen door de lege wereld soms frustrerend. Bovendien zijn de graphics her en der echt ondermaats voor huidige standaarden. Met name de textures ogen low-res, terwijl Joule en haar robot-vrienden wel sympathiek, mooi en aandoenlijk ogen. Maar ook hier spatten de polygonen niet van het scherm.
Eindoordeel
ReCore heeft het hart op de goede plaats, sterke platformelementen en een uniek maar wat leeg universum. De game werpt echter te vaak onlogische barrières op en biedt de speler te weinig structuur en logica. De slechte afwerking is eeuwig zonde en onnodig. Iets meer poetsen en schaven had ReCore van een krappe voldoende naar een sterke topper getild.