Game van de Week: Star Fox Zero, oude vos met (bekende) streken
Star Fox Zero voor de Wii U kende een moeizame ontwikkeling. Het eindresultaat is vermakelijk, maar niet de gehoopte topper.
Star Fox 64 voor de Nintendo 64 was in 1997 eigenlijk een soort reboot van de SNES-game Star Fox uit 1993. Star Fox Zero is op zijn beurt wéér een soort reboot van Star Fox 64. En dat resulteert in een vermakelijk arcade vlieg- en voertuigactiespel onder leiding van de vliegensvlugge vos McCloud en zijn lollige dierenvrienden.
Een nieuwe Star Fox? Dat is toch best een dingetje?
Zeker. Toen de originele game voor de Super Nintendo Entertainment System verscheen, was dat een van de eerste games op een spelcomputer die gebruik maakte van driedimensionale polygonen. Een unicum voor die tijd. En het vervolg/reboot Star Fox 64 was helemaal een dikke hit. Het rare is dat Nintendo de franchise, maar beperkt heeft uitgevent. Alsof de Japanners zelf ook niet goed wisten wat ze nu met de franchise aanmoesten. De laatste titel was bijvoorbeeld Star Fox 64 3D voor de Nintendo 3DS, wat een letterlijke remake was van de N64-hit. Het is jammer dat Star Fox nooit de iconische game-franchise is geworden die het in potentie wel had kunnen zijn.
Hoe zit het met de gameplay?
Die is een feestje van herkenning. Als je de N64-titel ooit speelde, zal deze game je laten voelen als een warm bad. Ding is alleen dat je als veteraan net iets te vaak reeds in dat bad bent ondergedompeld. Voor nieuwkomers voelt het gelukkig wat verrassender. Dan bezorgt de strak geregisseerde arcade sciencefiction shooter met de komische beestenbende onder leiding van Fox McCloud je vast en zeker plezier. De shootouts met je Airwing, afgewisseld met andere koddige voertuigen, kennen memorabele momenten en dankzij de paardenkrachten van de Wii U zijn er meer vijanden dan voorheen op je scherm. De interactie tussen Fox en zijn team is grappig en het verhaal voorspelbaar maar fijn.
Ik voel een maar…
Dat de game vooral citeert uit haar eigen rijke verleden is niet eens zo heel erg, maar gek genoeg hebben de makers, in dit geval het hippe Platinum Games, de besturing best lastig gemaakt. Onnodig lastig voor een game die in basis arcade flight-action wil voorschotelen in een uniek ruimte-universum voor pratende dieren. Het komt erop neer dat het spel zowel van je vraagt om op je tv te kijken als op het scherm van je Gamepad om precies te kunnen richten. Dat vraagt de nodige oefening en werkt nooit echt lekker. Waarom niet gewoon gekozen kan worden voor de traditionele Pro Controller, is me een raadsel. Daarnaast is de game qua lengte een tikje aan de korte kant, al zorgen replays van levels wel voor de nodige geheimen en andere routes, en zijn er aanvullende spelmodi, zoals de coöperatieve stand en extra challenges.
Eindoordeel?
Star Fox Zero is een leuke game die oud en nieuw tracht te verenigen, maar vooral op het punt van de geforceerde Gamepad-besturing een beetje sneuvelt in charme. Gelukkig vormen de spectaculaire dogfights met flitsende vossenstreken het kloppend hart van de gameplay, maar het spel als zodanig weet nergens te excelleren. Voor een nieuwe Star Fox-game waar fans zo lang naar hebben uitgekeken, is ‘gewoon leuk’ eigenlijk net een beetje te weinig.