Eerste indruk: Hallofo, telefoonhorloge voor kinderen
Hallofo! is een horloge waar je mee kunt bellen. Bedoeld voor kinderen. Rutger's zoon Joas had hem om voor een festivaltest.
Om een beetje context te schetsen: ik ben een controlfreak. Als ik met mijn zoontje op een plek ben waar hij in het water kan vallen, aangereden worden of ontvoerd let ik als een havik op elke beweging. Met hem naar een festival bevolkt door vriendelijke, maar vaak dronken mensen vereiste dus wat technologische ondersteuning in mijn ogen. We namen dus de Hallofo! mee. Een telefoon voor om de pols.
Wat is het?
De Hallofo! is een vrij chunky (denk Casio G-shock) horloge met een klein touchscreentje, een nog kleiner pennetje voor dat touchscreentje en twee knoppen. Hij wordt verkocht in zwart en wit en de marketing richt zich op kinderen. Die raken een telefoon om de pols minder snel kwijt dan eentje in de broekzak en ook valt hij minder snel aan diggelen. (Ik ken overigens zeker 27 volwassenen die daar ook behoefte aan hebben).
De magische stylus verdwijntruc.
Dit is mijn volwassen pols met daarop de Hallofo! Echt klein is hij niet.
Werkt het?
In het kort: ja. En nee. Je kunt bellen met de Hallofo! Handsfree is het meest praktisch, anders zit je oor met een draadje aan de pols vast en dat heeft God oorspronkelijk niet voor niets anders ontworpen. Ontvangst is prima. Het geluid is binnen ook prima.
En daar komt meteen het probleem. Op een festival ben je buiten. Tussen de pratende mensen. En erger nog: tussen de muziek. Toen ik de Hallofo! één keer had kunnen gebruiken, stond ik met een kinderwagen 10 meter van het podium en mijn zoontje stond er direct tegenaan, met daartussen drommen vriendelijke, van muziek genietende mensen. Hem bellen was gezien het geluidsniveau (en het feit dat hij oorbescherming op had) niet echt een optie.
Pippi Langkous vs. the Jetsons
Dat lag natuurlijk niet aan de Hallofo!, maar aan mijn inschatting van de situatie. Ik had er geen rekening mee gehouden dat ik het apparaat alleen nodig zou hebben op momenten dat er veel herrie was. Moeders die haar kind dat in een drugspand aan het spelen is even wil bellen, kan dat prima doen. De ringtone echoot heerlijk tussen de kale betonnen wanden.
Daarmee kom je op het eigenlijke onderwerp van de review: de ouder die graag NSA'tje speelt. Als ik moet kiezen om mijn kind een jeugd te laten hebben als Pippi Langkous, of die van Elroy Jetson, ga ik toch voor de eerste. Het vertrouwen krijgen om te verdwalen of hulp te moeten vragen aan anderen rekt de horizon op voor je kind. Bij je rol als ouder hoort het thuis zitten zweten bij de telefoon.
Moet ik nu een Hallofo! kopen of niet?
Mocht je van een andere overtuiging zijn of in een situatie zitten waarin de Hallofo! wel praktisch is, dan wil je vast weten of het apparaatje bevalt. Wat mij betreft had de Hallofo! simpeler gekund. Nu meen ik software van Nokia van 10 jaar geleden te herkennen. Er zit een mp3-spelertje in. Je kunt SMSjes versturen.
Maar daarvoor moet je dus met dat friemelpennetje op dat friemelschermpje in de weer. Met mijn hand-oog coördinatie gaat dat, maar mijn 6-jarige zoontje vond het frustrerend. Door twee keer op de onderste knop te drukken kun je echter bellen met het laatstgedraaide nummer. Dus tot die functionaliteit beperkten wij de Hallofo! Wat mij betreft waren twee knoppen genoeg geweest: bel papa, bel mama.
Groot voordeel van de Hallofo! is de prijs. Voor 117,50 euro heeft je kind een telefoon om de pols. Dus je kunt ook overwegen om hem te kopen alleen voor boswandelingen en James Bondje spelen.