Duurtest: Citroën DS3 cabrio (slot)

Vanaf begin juni reed ik voor deze serie duurtesten alleen maar cabrio's. Met de kap open. Slechts één keer heb ik vanwege een plensbui met gesloten dak gereden. Tijd voor antwoorden: is de DS3 cabrio een beetje Bright? Is cabriorijden een medicijn voor de kwaaltjes van onze tijd?

Om te beginnen de laatste vraag. In een tijd waarin het eenvoudig is om je uren te verliezen in de cocon van een virtuele wereld, achter je laptop of aan je telefoon, is cabriorijden een mogelijk tegengif. Blootgesteld aan de elementen. Ruis om de oren. Wind in de haren. Dichter bij de beleving van het autorijden. De eerste auto in de test was wat dat betreft een schot in de roos. De Mini Cooper S is met gesloten dak al een auto die je bij de actie betrekt, met de kap opgevouwen hoor je het uitlaatje lekker ploffen en kijk je in de bocht om de voorruit heen waarna de auto je blik volgt.

Met de verwarming op 25º en de stoelverwarming aan, kwam ik niets te kort bij minder warm weer. Maar ik ging wel steeds meer uitkijken naar het woon- werkverkeer als een hoogtepunt van de dag in plaats van een verplichte taak.

De Cascada kwam ook als geroepen. Meer een cruiser dan een sportauto. Comfortabel en stijlvol door de provincie, maar als het moet ook op de snelweg prima te rijden met de kap open.

De 911 Carrera S cabrio was het beste van beide werelden, plus een extra dosis paardekracht op een bedje van sex-appeal. Wat een apparaat. Als de achterstoelen ook nog enigzins bruikbaar waren geweest, dan had ik de 911 tot familieauto van het jaar uitgeroepen.

De Citroën DS3 cabrio die ik als laatste reed, was veruit de goedkoopste van het stel. Maar eigenlijk niet echt een cabrio. Het dak rolt open, maar links en rechts blijf je omsloten door metaal en glas. Net als bij de Fiat 500C en de Citroën 2CV van vroeger. Is dat problematisch? Ja. Op geen enkele manier lijkt de ervaring van het rijden in de DS3 cabrio op het rijden met een cabrio. De wind blijft "in de auto hangen", waardoor je bij hogere snelheden vervelend gedreun krijgt. Maar het wonderlijkste is nog wel de achterklep. Die moest aangepast omdat het achterraam ook in moet kunnen klappen. Resultaat: een te kleine opening voor de kofferruimte.

Dat de DS3 cabrio geen cabrio is, wil overigens niet zeggen dat het geen fijne auto is. Het 85pk blokje is gretig. De wagen ziet er (in een andere kleurstelling) fris en eigenzinnig uit. Maar bovenal: voor zo'n kleine en sportieve auto is de DS3 bijzonder comfortabel. Hij is stil van binnen, aangenaam geveerd en de stoelen zitten uitmuntend.

Green credits
Label A en een verbruik op benzine (!) van 1 op 21,3. Dat komt uit de Europese test. Daarvoor moet je uiteraard engelengeduld hebben en een bijzonder terughoudende doch vaste voet. Ik ben nog niet zo ver in het hypermilen, dus ik reed tegen de 1 op 19. Rij je veel op de snelweg dan vliegt het verbruik omhoog richting 1 op 14,5. Bekend fenomeen bij zuinige auto's met een kleine cilinderinhoud. Maar afhankelijk van je rijgedrag kun je bijzonder "groen" rijden, zonder dat je in een lelijk gebakje zit.

Schoolreüniescore
Ondanks de uitgesproken styling is de DS3 niet echt een auto die er uit zou knallen op de schoolreünie. Daarvoor is het silhouet te braaf en te bescheiden. Maar in de juiste kleur, op de juiste wielen, getuigt de kleine Citroën wel van een uitgesproken smaak.

Sex appeal
Het is haast onmogelijk om de Citroën DS3 met bijvoorbeeld de Mini te vergelijken op sex appeal. Ze hebben het beide, maar van totaal verschillende aard. Het zou zijn als het vergelijken van kaas met honing. De Mini heeft meer "badge appeal", de Citroën wint de originaliteitsprijs. De berijder van de Mini neemt het "zichzelf niet serieus nemen" bijzonder serieus. De DS3-rijder vindt dit gewoon een leuk autootje.

Praktisch nut
Ik had met alle liefde na een week deze cabrio omgeruild voor een reguliere DS3. Het voordeel van dat grote schuifdak weegt absoluut niet op tegen de nadelen. De lastig toegankelijke kofferruimte is onoverkomelijk. De DS3 met vast dak is voor zijn klasse een ruim en goed zittend autootje. Met genoeg bergruimte. Die zou ik dan ook zeker aanraden boven de DS3 cabrio. Nog een kleine irritatie: de cruise control wil pas meespelen vanaf de 4e versnelling. Om in Flitspaal Central waar ik woon 50 te rijden langs de spaarpotjes van de politie, moet je dus al naar de 4 opgeschakeld zijn. Het kan, maar echt goed voelt het niet. Daarentegen is de standaarduitrusting van onze goedkoopste cabrio uit de test echt uitmuntend: MP3, bluetooth, navigatie, cruise control, stoelverwarming, het houdt niet op. Ondanks het formaat van de DS3 hoef je weinig concessies te doen op comfortabele extra's.

Eindoordeel
Vier weken lang heb ik met de DS3 cabrio gereden en geen moment heb ik het gevoel gehad dat ik in een cabrio reed. Dat is natuurlijk grotendeels semantiek. Had de auto DS3 superschuifdak genoemd en het wordt al een ander verhaal. Voor mij is de DS3 cabrio vlees noch vis. Geen echte cabrio, maar ook geen praktische hatchback. Haal dat woordje cabrio weg, bespaar een paar duizend euro en rijd de reguliere DS3. Een heerlijke auto.

Volgende maand
Bijna tien jaar geleden reed ik naar Kroatië in een 16 jaar oude Peugeot 205 GTI. De opvolger van de iconische Fransman staat nu voor de deur: de 208 GTI.