Duurtest: Citroën DS3 cabrio (week 1)
Na een klein raketje, een cruiser en een volbloed cabrio, nu een Fransoos. De Citroën DS3 cabrio.
Laten we beginnen met het meest voor de hand liggende punt. Citroën noemt deze DS3 een cabrio, maar wie de auto van de zijkant bekijkt zal daar direct vraagtekens bij zetten. De auto heeft deurstijlen, een vaste achterruit en zelfs een c-stijl. Hoe moet dat dak wel niet wegklappen dan?
Niet. Dat is het korte antwoord. Als Citroën het adagium "underpromise, overdeliver" zou aanhouden was dit geen cabrio, maar een auto met een bijzonder groot vouwdak. Denk aan de 2CV van weleer. Het dak van de DS3 cabrio wordt naar achteren gevouwen en rust dan boven de achterruit. Vervolgens is het ook nog mogelijk die achterruit neer te klappen en het dak nog een stukje verder op te vouwen. Het resultaat daarvan is 10 centimeter extra lucht en 0 centimeter zicht naar achteren. Dat had Citroën dus net zo makkelijk niet kunnen doen. Dan had je bovendien een gewone achterklep kunnen plaatsen, waardoor wel een krat bier naar binnen kan.
Boven de stand met het achterruitje nog omhoog. Daaronder het dak helemaal naar achteren gerold. Zicht naar achteren: 0.
Geen goede binnenkomer dus, zeker niet als je bedenkt dat de auto zonder schuifdak een dikke 4000 euro minder kost.
De DS3 is overigens wel een populaire auto en zijn looks en standaard uitrusting helpen daarbij. Wij hebben tot mijn spijt niet zo'n gelukkige kleurcombinatie gekregen, maar een gele met een zwart dakje ziet er echt fijn uit. Ook van binnen is het allemaal iets luxer dan je zou verwachten in deze klasse. Wij rijden een Chic variant met een paar leren stoelen met stoelverwarming, navigatie, bluetooth en wat een gadgetliefhebber verder maar wensen kan. Vreemd genoeg zitten er wel wieldoppen op deze auto van dik 24000 euro.
De komende drie weken rijden we de DS3 cabrio met de kap open.