Creative class: Opvouwbaar gebouw gemaakt met naaimachine

Welkom in de witte wereld. Wit plafond, witte muren, witte deuren allemaal gebouwd, of beter genaaid, in wit plastic. De man achter de naaimachine is Pieter Alexander Lefebvre. Met zijn Room Supply haalt hij zijn master aan het Sandberg instituut.

En wat voor een naaimachine. In jaren vijftig metallic groen met tuiglederen polsband lijkt het heel gemakkelijk om al lopend twee lappen aan elkaar te naaien. Maar Lefebvre heeft er een lamme duim van terwijl het toch een boomlange kerel is. De meest muren naait hij toch thuis en niet in het leegstaande gebouw waarvoor hij ze maakt.

Met de ruimtes die Lefebvre in elkaar naait kan elk gebouw, of het nu te groot, lelijk of vies is worden aangekleed (ingekleed?) met een schoon wit interieur. Dat bewijst hij door de entree en ticketbalies voor FashionClash in Maastricht te bouwen, waar overigens zelfs de mode van dezelfde witte containerlining is gemaakt. Hij had het helemaal voorbereid met 3d-modellen maar terplekke bleek het toch een andere plek te zijn geworden.

Wat bleek, het gehele interieur kwam ook prima tot zijn recht op de onbekende locatie. Daarmee bewijst hij dat het niet uitmaakt in welk gebouw zijn witte zakken opgehangen worden. "De lining wordt hier ingezet als een ongeprogrammeerde, schone ruimte, die ter plekke in korte tijd aangepast kan worden aan elk gebruik of programma. De lining wordt zo een tijdelijke ruimte op maat die eenvoudig kan aantakken op aanwezige voorzieningen in leegstaande gebouwen." Hij heeft met zijn interieur een bestendige manier bedacht om een tijdelijke invulling te geven aan leegstaande gebouwen.

Je loopt door twee witte flappen het wit binnen. Dan zie je nissen met boekjes, een nis met een kassa, een rits leidt naar een achterliggende keuken. Het is helaas niet goed gelukt de witte wereld in een foto te vatten. Om het echt te ervaren is de afstudeertentoonstelling van Studio Vacant NL nog tot 7 juli te zien op Looiersgracht 60 in Amsterdam.