Game van de week: El Shaddai: Ascension of the Metatron

7 september 2011 om 09:39

Update: 28 april 2018 om 21:48

Bastiaan Vroegop

Redacteur

In deze game die gebaseerd is op Henoch - een van de oudste bijbelteksten - worden je vorderingen aan God doorgebeld.

Het komt niet vaak voor dat een game met het budget van El Shaddai een bijbeltekst probeert uit te spelen - laat staan zo'n controversiële als het Boek van Henoch. Hoewel dit een van de oudste Christelijke teksten is, wordt hij alleen geaccepteerd bij bepaalde geloofsgemeenschappen. Nu is het vooral de Ethiopisch-orthodoxe kerk die de tekst serieus neemt.

Spelers kruipen in de huid van Enoch, een van de voorvaderen van Noach en al jarenlang onsterfelijk. Hij brengt zijn jaren vooral in de bibliotheken van de hemel door, tot hij door God wordt opgedragen om zeven gevallen engelen terug naar de hemel te brengen. Lukt dit niet, dan voelt hij zich genoodzaakt de aarde te overstromen en opnieuw te beginnen. Tijdens het spel neemt Lucifer je onder zijn hoede, een nog niet gevallen engel.

Hoewel het basisprincipe van het spel in grote lijnen gebaseerd is op de originele werken, neemt de Japanse ontwikkelaar Takeyasu Sawaki (Devil May Cry, Okami) de details niet al te nauw. Dit blijkt al uit het ontwerp van Enoch zelf, die zich in een strakke designer spijkerbroek door de levels baant. Lucifer heeft zelfs een mobiele telefoon, die hij gebruikt om met God te bellen en te berichten over jouw voortgang. Het feit dat Sawaki zich op bestaande werken baseert, houdt hem niet tegen om een eigen draai aan de wereld en het verhaal te geven.

Het is dan ook jammer dat het verhaal soms niet helemaal goed uit de verf komt: dialogen in het spel worden vaak afgewisseld met abstracte, interactieve vertelmethoden, die niet goed te begrijpen zijn door de speler. Zo komt het vaak voor dat je in je eigen onderbewustzijn terecht komt, waar een engel je probeert te testen. De eerste keer dat dit gebeurt legt het spel dit uit, maar de keren daarop wordt nooit duidelijk dat dit gebeurt. Heb je het eindelijk zelf door, dan pas slaan de dialogen ergens op. Rare mechanieken zoals een speler terugsturen naar het titelscherm dienen ook een rol in de verhaalvertelling, maar wat dit is moet de speler voor zichzelf bepalen.

Waar El Shaddai tekortschiet in zijn verhaalvertelling, maakt het spel dit dikwijls goed met visuele pracht. Iedere engel die jij terug moet brengen naar de hemel heeft zijn eigen perfecte universum gecreëerd, dat jij moet binnendringen om hem te vinden. Al deze universums zitten visueel totaal anders in elkaar en experimenteren flink met de conventionele stijlen die we van games gewend zijn. Hierdoor zit je het ene moment in een wereld die alleen bestaat uit aquarelstrepen, terwijl je daarna terecht kan komen in een futuristische metropool. Zelfs de manier waarop je deze omgevingen beleeft kan flink verschillen: meestal loop je in drie dimensies door levels heen, maar het komt ook geregeld voor dat je door een tweedimensionaal level moet banen, a la Mario.

Sawaki was eerder nog verantwoordelijk voor Devil May Cry, wat je deels terugziet in de actiegerichte gevechten van El Shaddai. Waar zijn voorganger zichzelf echter definieerde met moeilijke knoppencombinaties en perfecte timing, is El Shaddai zo simpel dat gevechten bijna sereen aanvoelen. Je hebt enkel een knop om te slaan, een om te springen en een bumperknop om klappen mee af te weren. Door je aanvalsknop ingedrukt te houden of tegelijkertijd je blokkeerknop in te drukken, varieer je nog wat in gevechtspatronen, maar je bent vooral aangewezen op het lezen van je vijanden en het hier zo natuurlijk mogelijk op reageren. Dit wil niet zeggen dat gevechten niet uit te diepen zijn: naarmate het spel vordert, blokkeren vijanden steeds meer en zijn de momenten waarop je een klap terug kunt maken steeds korter.

Laat El Shaddai zich echter niet bij jou kenmerken om zijn gevechten. Dit spel is, boven alles, een visueel kunststukje waar je vooral van geniet dankzij de fantastische spelomgevingen. Nooit eerder was er een spel dat er zo uniek, abstract, absurdistisch en toch zo speelbaar uitzag. Dat we geen idee meer hadden wat we aan het doen waren door het vage verhaal, kunnen we daarom wel vergeven.

Prijs: € 60
Platform: Playstation 3, Xbox 360