Eerste indruk: Shell/Ferrari F1-simulator
Shell en Ferrari hebben een nieuwe F1-simulator ontwikkeld. Rutger testte hem als een van de eersten.
Tijdens de Belgische Grand Prix op Spa/Francorchamps dit weekend lieten Shell en Ferrari een nieuw speeltje zien. In de hospitalitysuite van Shell stond een Ferrari F1-simulator. Denk daarbij niet aan een computerspelletje met een stuurtje en een keukenstoel, maar een daadwerkelijke monocoque, zoals die ook gefabriceerd wordt voor de echte auto’s, een écht Formule 1-stuur en -pedalen én ook de elektronische controle unit uit de echte auto. Met goede reden, want de eerste 'klant' voor de simulator is Fernando Alonso. Hij krijgt er eentje in zijn huis.
Big deal, zul je denken, F1-simulatoren zijn er al veel langer. Dat is waar, maar deze is straks voor jou en mij te koop. Alhoewel de exacte prijs nog niet bekend is, kun je er van uitgaan dat je in plaats van jou en mij misschien de Sultan van Brunei en Jay Leno moet lezen. In eerste instantie wordt de sim uitontwikkeld voor eigen gebruik, daarna komt hij voor Ferrari-klanten te koop, daarna voor iedereen.
In tegenstelling tot de grote zes-assige dozen op palen, waar F1-coureurs ook in trainen, is deze langer te berijden zonder misselijk te worden. Vandaar dat Alonso er eentje in zijn eigen huis wil. Deze is bovendien niet bedoeld om jou een goed gevoel te geven over je eigen prestaties op het circuit. Er is niets 'arcade' aan deze simulator.
De mate van authenticiteit is overweldigend. Het stuur dat je vast hebt ís het stuur dat ook in Ferrari's F1-bolides zit. Mochten ze er eentje te kort komen tijdens het raceweekend, dan kan hij zo uit de simulator geklikt worden.
Afgelopen vrijdag was ik de eerste vrijwilliger die een rondje reed op het virtuele Spa-Francorchamps. Instappen doe je door op de stoel te gaan staan en jezelf dan in de sim te laten zakken. Ver vooraan in de neus voel je de pedalen zitten. De rem lijkt nog geen millimeter speling te hebben. 'Hard indrukken als je wilt remmen', vertelt Peter Secchi, die vandaag verantwoordelijk is voor de sim. Hij waarschuwt ook dat je gegarandeerd gaat spinnen in je eerste rondje. En je tweede. En hoogstwaarschijnlijk ook je derde. 'Als je vandaag een aantal keer rijdt, zul je steeds meer gevoel krijgen voor de auto.'
Ik heb de neiging met het stuur hetzelfde te doen als met een Xbox-controller, in tikjes de bocht doorgaan. Als ik doorheb dat je het stuur gewoon kan behandelen als dat in je eigen auto, gaat het beter. Ik begin alleen een beetje misselijk te worden na een tijdje. Alsof ik zeeziek ben. Ik zit dan wel in de échte monocoque van een Ferrari met een echt stuur, vóór me zie ik een rondlopende projectie van het circuit van een graad of 120. Dat werkt een beetje vervreemdend. Na twee rondjes, waarin ik steeds voorzichtiger ga rijden, omdat ik niet graag achterstevoren sta, hoor ik Allard Kalff in mijn oor: 'Zal ik even laten zien hoe het moet, Rutger?' Ik doe alsof ik hem niet hoor, want ik vind mijn prestaties nu al gênant genoeg. Allard neemt na mij plaats en zal ons wel even een poepie laten ruiken.
Ik spreek ondertussen met Anton Stipinovitch. Hij werkte vroeger voor het F1-team van Ferrari en Red Bull, waar hij zich al bezig hield met de elektronica. Nu ontwikkelde hij deze simulator. 'Praktisch iedereen met een bril of een beetje hogere leeftijd krijgt last van misselijkheid in deze simulator. Je hebt echt even 20 minuten nodig om je hersens te laten wennen aan het beeld. Daarna gaat het prima.'
Vergeleken met de grote zes assige dozen op palen die Formule 1-teams ook gebruiken heeft deze simulator een aantal voor- en nadelen. 'Doordat er slechts drie assen bewegen, kun je veel minder goed g-krachten simuleren. Wij geven vooral feedback via het stuur en de gordels. Maar in deze simulator kun je potentieel uren achter elkaar trainen. Dat lukt niet in de grote simulatoren. Daardoor is deze simulator ook perfect voor de coureurs om alle handelingen te oefenen. Met de toevoeging van KERS en DRS komen er steeds meer knoppen op het stuur, in een simulator kun je daar aan wennen.'
Allard Kalff staat ondertussen ook voor de zoveelste keer achterstevoren in de vangrail. Volgens Stipinovitch ligt dat 'bij coureurs altijd aan de simulator'. Kalff vindt dat hij te weinig downforce heeft. Los van de prijs is dat het grootste probleem om de simulator een succes te maken: of je raakt hopeloos verslaafd of eindeloos gefrustreerd.