Interactieve kunst laat Londenaren schrikken

19 juli 2010 om 15:48

Update: 29 april 2018 om 04:30

United Visual Artists exposeerden tijdens The Creators Project in Londen twee interactieve installaties die het publiek verwarden.

The Creators Project ViceUnited Visual Artists

Triptych Hereafter

Triptych

Inmiddels is het Londense collectief van drie leden gegroeid naar twaalf. Matt Clark, Chris Bird en Ash Nehru zijn in 2003 met UVA gestart. Al snel hadden ze grote klanten te pakken zoals Massive Attack, U2, UNKLE en de Chemical Brothers en hielden zich met name bezig met het maken van innovatieve liveshows voor bands en modelabels. Van dat idee zijn ze afgestapt. ‘Inmiddels houden we ons ook bezig met videoclips en installaties’, legt Ash uit.

‘Ons werk bevat interactieve elementen die het publiek verwarren. We creëren werken die meeslepend zijn, mensen doen verbazen en ze een raar onderbuikgevoel geven. De Triptych en de Hereafter zijn goede voorbeelden’, vervolgt Ash. En dat is inderdaad waar. Zodra bezoekers dichtbij de twee installaties komen, zie je dat ze zich onwennig gedragen en niet goed weten wat ze er mee aan moeten. Met name de Hereafter confronteert mensen met zichzelf.

De Hereafter is een soort spiegel die vertraagd laat zien wat je doet. De ingebouwde camera filmt diegene voor het scherm. Je wordt als het ware vertraagd geconfronteerd met jezelf. Doordat de beelden vertraagd worden afgespeeld geeft dit een spooky effect. De Hereafter zorgt voor geschrokken en hilarische reacties van bezoekers waardoor mensen hun beweging nogmaals herhalen en nog een keer geconfronteerd worden met hun evenbeeld. ‘Wat mensen niet weten is dat hun reactie wordt opgenomen. Wat we met de beelden gaan doen weten we nog niet’, vertelt Ash met een klein gemeen lachje.

De première van de Triptych, dat uit drie immens grote interactieve schermen bestaat, vond in 2007 tijdens het TodaysArt Festival in Den Haag plaats. Drie jaar later is de Triptych nog steeds een eyecatcher en mocht het werk van het Londense collectief volgens de organisatie niet ontbreken. De Triptych reageert net zoals de Hereafter op bezoekers. Zodra een persoon de LED-bakken nadert, veranderen de schermen van kleur en laten ze een dreigend gegrom horen. Ook hier weten veel bezoekers zich geen raad met de installatie. ‘Ik heb mensen eens een uur lang staan observeren en het is interessant om te zien hoe ze reageren op het geluid en het licht. Het helpt ons ook weer verder in het proces naar nieuwe ideeën’, vertelt Keri.

Met het bedenken van nieuwe ideeën zijn ze continu bezig. ‘Onderzoek en ontwikkeling zijn een belangrijk onderdeel van ons proces. Het stelt ons in staat om voortdurend nieuwe terreinen te verkennen, evenals een nieuw onderzoek op gevestigde terreinen. We streven er naar om te werken aan een divers en uitgebreid scala aan projecten voor artiesten en bedrijven.’

Bestaande installaties van UVA worden nooit gebruikt als een onderdeel van een nieuwe installatie. Al het materiaal wordt opgeslagen in een pakhuis in Londen. ‘We betalen ons hartstikke blauw aan opslagkosten. Maar het is het waard’, zegt Ash lachend. Keri vult hem aan met de mededeling dat kunstenaars hun werken ook niet overschilderen. ‘Dus waarom zouden wij dat dan wel doen?’

The Creators Project
Naast het werk van United Visual Artists was er ook werk te zien van onder andere Karl Sadler, Radical Friend, Spike Jonze, Felix Thorn en Nick Zinner. Bezoekers konden met veel van de kunstwerken interacteren. Zo was het mogelijk om met augmented reality een schilderij te maken in 3D, was er een stoel die met behulp van een sensor de kleur van je kleding uitlas en deze kleur als halo achter de zetel projecteerde en kon je deelnemen aan een augmented reality modeshow van Cassette Playa.