March of the Penguins

March of the Penguins van de Franse filmer Luc Jacquet vertelt het wonderlijke verhaal van de keizerpinguïn. Over de jaarlijkse trek naar zijn broedplaats, honderd kilometer landinwaarts op de zuidpool. En over de ontberingen die de vogels ondergaan om een kuiken op de wereld te zetten. De lange tocht, de genadeloze winter en de extreme honger die de pinguins lijden. Het verhaal is zo mooi in beeld gebracht en wordt zo warm verteld door Morgan Freeman (in de Benelux versie is Urbanus de voice-over) dat March of the Penguins bijna een romantische film is, vermomd als natuurdocumentaire. In de woorden van Freeman in de trailer: 'In the harshest place on earth love finds its way.'

<font size="1">'Ik heb een pooootje met vet...'</font>

Aan het einde van zomer verlaten de keizerpinguins de zee en beginnen aan hun tocht. Drie weken zijn ze lopend en buikschuivend onderweg. Eenmaal aangekomen begint het paringsritueel. De vogels zijn monogaam. Voor een jaar. Ze hebben elkaar namelijk hard nodig om een jong voort te brengen. Zo is de moeder na het leggen van het ei een derde van haar gewicht kwijt en moet als de donder de honderd kilometer terug naar zee om te eten, aan te sterken en voedsel voor het jong te verzamelen. De vader zorgt intussen voor het ei.

<font size="1">'Voorzichtiggg...'</font>

Op de broedplaats is het inmiddels winter. Alle pinguins staan bij elkaar om zo weinig mogelijk warmte te verliezen. De temperatuur kan er zo laag worden als minus 60 graden. En dan zijn er nog de gure winden die snelheden van 150 km/u kunnen halen. Maar de vader geeft geen kick. Sterker, hij blijkt voor het pasgeboren kuiken een noodrantsoen in zijn keel te hebben waar het kuiken twee dagen op kan teren. Als de moeder daarna niet terug is, dan heeft het geen kans op overleven.

Moeders lost pa af (en heeft dus weer die 100 km gelopen) die intussen al vier maanden niet heeft gegeten en op de helft van zijn natuurlijke gewicht zit. Op zijn tandvlees loopt ook hij de 100 km weer naar zee om aan te sterken. En uiteraard weer terug om de moeder opnieuw af te lossen. Dat blijven ze doen tot het kuiken sterk genoeg is om op eigen benen te staan. Een ongekende toewijding die bewondering opwekt.

<font size="1">'Uitslover.'</font>

De barre omstandigheden golden natuurlijk ook voor de filmcrew die dertien maanden op locatie zijn geweest. De gemiddeld 115 cm grote pinguins bleken goed benaderbaar. Ze zijn niet bang voor mensen. En over de kou zegt Jacquet tegen zijn uitgever National Geographic: 'Je lichaam past zich enigszins aan. Na verloop van tijd kun je beter omgaan met de poolwinden, die nog erger zijn dan de lage temperatuur, en je leert om zo min mogelijk te bewegen.' Over hoe de filmapparatuur de shoot heeft overleefd, is vooralsnog weinig bekend. Dat komt waarschijnlijk aan bod op de dvd in The Making Of.

<font size="1">'Ruik eens aan m'n vinger.'</font>

Ondanks de liefelijke lading van de film ontstijgt March of the Penguins de natuur niet. Niet zoals Microcosmos of The Bear, beide ook van Franse makelij, dat wel deden. Maar het is buiten kijf de warmste film deze kerst.