Studentenhuis waar je moet sporten voor stroom
Alle energie in deze 22 verdiepingen tellende studentenflat wordt gemaakt door mensen. Het Willem C. van Unnikgebouw dat midden op de campus van de universiteit van Utrecht staat, wordt dan de eerste human power plant ofwel menselijke energiecentrale.
Menselijke kracht is de meest duurzame energie op aarde
In 2030 wil de Universiteit CO2-neutraal zijn. De nu leegstaande flat is een kans die voor het oprapen ligt, zeggen de onderzoekers van Human Power Plant Kris De Decker & Melle Smets. Een mens kan namelijk net zoveel energie genereren als een zonnepaneel van één vierkante meter. En kan dat ook in de nacht of als er geen wind is. Als die mens geen dierlijke producten eet, kan hij een schone energiebron zijn. En het mooiste: het aanbod van menselijke energie neemt vanzelf toe als het aantal mensen toe neemt. De Decker en Smets: “Menselijke kracht is de meest duurzame energie op aarde.”
Sporten op live muziek in de menselijke krachtcentrale
Een lift is er niet, in het 22 verdiepingen tellende gebouw. Rustig naar boven lopen kost 30 seconden per verdieping, zodat je binnen een acceptabele 11 minuten in de bovenste kamers bent. In ieder van de 750 studentenkamers moet elke bewoner zelf een uurtje of twee bewegen om de smartphone, laptop en lampen van energie te voorzien. De verwarming van de kamer gebeurt met lichaamswarmte die wordt gemaakt in de gemeenschappelijke krachtcentrale op de benedenverdieping. Op de echt koude dagen kun je je onesie direct op de pijpen waaruit die warmte vloeit aansluiten. In die menselijke krachtcentrale wordt energie bij elkaar gesport voor de koelkast en de waterpomp. Er zijn grote loopbanden en lieren om met meerder mensen aan te sporten. Live muzikanten moedigen de sporters aan en maken het aantrekkelijk lekker vaak langs te komen.
Waar, of niet waar?
Maar als sport, heb je toch meer voedsel nodig, en die biefstuk heeft een enorme ecologische voetafdruk? Eén kilowattuur aan menselijke energie kost 30x meer broeikasgas dan dezelfde hoeveelheid aan elektriciteit uit het stopcontact. En een uur lang zweten levert volgens de meter in de sportschool maar zo’n 250 watt, gelijk aan 6 cent stroom. De Nationale Wetenschapsquiz leert ons dat vijftig kilometer stevig doortrappen op een gewone fiets slechter voor het klimaat is dan dezelfde afstand met een e-bike. Klopt, zeggen De Decker en Smets, maar we eten allemaal teveel. We kunnen prima 2 a 3 uur kracht leveren op de voeding die we sowieso eten. Lossen we meteen het overgewicht op, plus de gezondheidskosten die daarvan het gevolg zijn.
