Duurtest Citroën ë-C3: een soort tijdreis

De Citroën ë-C3 oogt als een klein autootje in bijna alle dimensies. Behalve de hoogte. Hij is 1 meter 57 hoog. Dat is precies net zo hoog als de Kia Niro EV. Terwijl hij wel een stuk korter is. In praktijk betekent het dat je aardig rechtop zit en daardoor hebben ook de achterpassagiers voldoende beenruimte. Het is mogelijk met vier volwassenen in de ë-C3 te zitten. De bagageruimte is met 380 liter echt ruim voor dit segment. De concessies die je moet doen als het om ruimte gaat zijn dus niet al te groot.

Achter het stuur is het even wennen. Allereerst is het volgens mij een jaar of 5 geleden dat ik bij een testauto een sleutel fysiek in het contactslot moest doen en omdraaien. Bij een elektrische auto heb ik het nog nooit meegemaakt. De startknop is gemeengoed geworden, maar bij de kleine Citroën gaan we old school. Ik heb een beetje moeite daar aan te wennen, maar als je deze auto zelf hebt gekocht is dat vast geen probleem. Zodra ik bij mijn huis wegrijd begint hij met een enorm irritant geluid te piepen omdat ik harder ga dan de maximumsnelheid van 15 km/u die hij voor mijn huis veronderstelt. Het is 30 km/u overigens. Linksonder op het dashboard zit een knop die ik een paar seconden vast moet houden om het uit te schakelen.

Daarna is het alsof ik terug ben in 2005. Geen adaptive cruise control. Geen 200 pk. En het is heerlijk! Het is zo leuk om een klein autootje op een niet sportief onderstel, wel sportief te rijden. Je zit sneller op de grenzen van zijn kunnen, zonder dat het echt gevaarlijk wordt. Ik heb me nog geen seconde geërgerd aan het onderstel of het vermogen van deze auto.

Volgende week komen we met conclusies.

Rutger test elke maand een andere auto, volg het in de Bright Duurtest.