Duurtest Lancia Ypsilon: vlot rijgedrag, licht zonder zenuwen

De Lancia Ypsilon ziet er misschien stoer uit, maar hoe rijdt-ie nou eigenlijk? De eerste week was kennismaken, inmiddels zijn we dan ook al dikke vrienden. Tijd om te vertellen hoe de nieuwe Ypsilon zich gedraagt op de weg.

Vlot, licht maar niet iel

Wat direct opvalt: hij is vlot. Die 156 pk in een relatief klein, elektrisch autootje maakt ‘m aangenaam om te rijden. Niet dat je iedere verkeerslichtsprint kan winnen in deze Lancia, maar het voelt niet alsof je tekort komt. De Ypsilon heeft een energieke, levendige aandrijving die goed bij ‘m past. Zonder dat hij zenuwachtig wordt. Hij voelt licht, maar niet iel. Dat is best knap.

En dan het comfort. Op glad asfalt is het een heerlijke cruiser. De stoelen – die retro velours lounge-fauteuils – dragen daar echt aan bij. Alsof je in een chic Italiaans koffiehuis rijdt. Kleine hobbels strijkt hij netjes glad. Alleen als het echt slecht wegdek wordt, merk je dat hij op die compacte wielbasis soms wat stuitert. Dat past ook een beetje bij zijn formaat, maar een DS 3 bijvoorbeeld voelt net wat verfijnder over die grote oneffenheden.

Het stuurgedrag is verrassend leuk. Licht, speels, direct. Niet sportief zoals een Peugeot e-208, maar wel dat je even een glimlach krijgt als je een rotonde wat enthousiast neemt. De auto voelt zelfverzekerd en toegankelijk. Fijn in de stad, maar ook op de snelweg is hij stabiel en stil. De geluidsisolatie is ook echt goed. Dat is bij veel compacte EV’s anders.

One-pedal driving-gevoel mist

Wat minder is? De regeneratie. Die is er, maar echt minimaal. Je hebt niet dat lekkere ‘one-pedal driving’-gevoel, remmen moet je nog zelf doen. Ook achterin is het behelpen. De achterbank is prima voor kinderen, maar volwassenen krijgen hier geen vijf sterren. En hoe fraai dat velours ook is, het dashboard heeft nog steeds veel harde plastics. Je merkt dat het technisch familie is van bijvoorbeeld de Opel Corsa. De Lancia doet z’n best om premium te voelen, maar je ziet soms waar de kosten zijn gedrukt.

Het rijbereik is netjes. Met zo’n 14,5 kWh per 100 kilometer kom je in praktijk makkelijk 350 tot 400 kilometer ver. Zeker met de warmtepomp aan boord. Dat geeft vertrouwen.

Ik snap nu waar de Ypsilon zich positioneert: het is de stijlvolle, comfortabele variant binnen de Stellantis-stal. Niet de snelste, niet de sportiefste, maar wel degene waar mensen je op aanspreken. Op de oprit hier heb ik al menig vreemdeling gehad die even beter keek wat hier nou op de oprit stond.

Rutger test elke maand een andere auto, volg het in de Bright Duurtest.