Duurtest Opel Astra Sports Tourer Electric: de rijervaring

Onze autotester Rutger rijdt al voor de derde week en de nodige kilometers in de Astra Sports Tourer Electric. Na de eerste kennismaking en een duik in het design, is het tijd voor het echte werk: hoe rijdt de Opel Astra Sports Tourer Electric in de praktijk?

Het fundament is ronduit solide. Opel heeft een reputatie hoog te houden als het om zitmeubilair gaat en de AGR-gecertificeerde sportstoelen zijn daarbij een belangrijk onderdeel. Ze bieden uitstekende ondersteuning en zorgen ervoor dat je ook na een rit van twee uur fris uitstapt. Combineer dat met een prettige zitpositie die snel gevonden is, en je hebt de basis voor een comfortabele reisauto te pakken.

Op de snelweg komt de Astra goed tot zijn recht. De auto ligt stabiel op de weg en het onderstel is over het algemeen stil. Zoals je van een EV mag verwachten, is de aandrijflijn fluisterstil en ook het windgeruis blijft, dankzij een gestroomlijnd ontwerp, keurig binnen de perken. Dit is een auto waarin je moeiteloos en in alle rust je kilometers vreet. Met als belangrijkste tekortkoming de wat kleine accu voor een échte kilometervreter. Reken op zo'n 300 kilometer bereik. Dat is wat mij betreft net 80 te weinig om echt relaxed lange afstanden te doen.

Op de snelweg is de auto dus erg comfortabel, maar gooi een paar korte oneffenheden in de mix – een tramrail, een scherpe verkeersdrempel – en het onderstel toont een onverwacht stugge kant. De demping heeft wat moeite met dit soort obstakels, waardoor ze duidelijker worden doorgegeven dan je ziet aankomen. Het is geen drama, maar het serene gevoel wordt er wel door verstoord. Ook achterin is het niet allemaal perfect. Hoewel de Sports Tourer ruimer is dan de hatchback, is de beenruimte voor volwassen passagiers nog steeds niet enorm.

Digitale assistentie

Een moderne auto is zo goed als zijn rijhulpsystemen, en op dit vlak scoort de Astra een voldoende. De adaptive cruise control doet zijn werk naar behoren: hij houdt netjes afstand en remt voorspelbaar af. Onze auto heeft niet de rijstrookassistent, maar in andere reviews lees ik dat het gebruik daarvan geen aanrader is. Omdat hij de auto niet precies midden in de strook houdt, maar wat heen-en-weer pingpongt tussen de lijnen. Heb je genoeg aan adaptive cruise control dan is die van de Astra prima. Daarbij moet ik nog wel een klein incident vermelden. Op een middag kreeg ik plots bij het starten van de auto de melding; 'infotainment systeem niet compatibel met deze auto'. Vervolgens kon ik wel rijden, maar deed mijn cruise control het niet én stonden alle schermen op zwart. Inclusief degene die me de snelheid aangeeft. De volgende keer dat ik instapte deed alles het weer. Ik hoop op een eenmalige glitch. Maar houd jullie op de hoogte.

De bediening: een ode aan de knop

Dan het infotainment, een van de meest besproken onderdelen in moderne auto’s. Hier verdient Opel een staande ovatie voor één ding: fysieke knoppen. Het aanpassen van de temperatuur of het volume doe je hier niet via een onhandig submenu, maar met tastbare toetsen. Het maakt de bediening tijdens het rijden oneindig veel simpeler en veiliger.

Het Pure Panel-infotainmentsysteem zelf is in de basis simpel en overzichtelijk, en de ondersteuning voor draadloze Apple CarPlay en Android Auto is een zegen. Maar helaas wordt de ervaring geplaagd door trage software. Het systeem reageert soms met een merkbare vertraging op je aanraking. Swipen op de schermen in Carplay duurt soms meerdere secondes. De achteruitrijcamera laat soms ook pas na een paar ongemakkelijke seconden wachten het beeld zien. Voor een modeljaarupdate, mag hier alle tijd en moeite in gestoken gaan worden. Want dit is het zwakste punt van deze auto.

Conclusie na de eerste kilometers

De Opel Astra Electric is een fundamenteel comfortabele en stille reisauto, zeker op goed wegdek. De uitstekende stoelen en het lage geluidsniveau maken het een fijne cocon voor lange afstanden. De stugge demping op korte richels en de matige lane-assist doen daar wat afbreuk aan, maar het grootste punt van kritiek zit in de digitale afwerking. De software is te traag voor een auto van nu, wat af en toe voor onnodige irritatie zorgt. Het is een auto met een ijzersterk hardwarepakket, dat wordt teruggehouden door zijn eigen software. Volgende week nemen we alweer afscheid en moeten we conclusies gaan trekken over de Opel.

Rutger test elke maand een andere auto, volg het in de Bright Duurtest.