Duurtest Porsche Macan Turbo: het stuur zit op een rare plek…

Vier weken rijdt onze autotester Rutger in de eerste elektrische Porsche die geen Taycan heet. De Macan; een SUV met volledig elektrische aandrijving en toch het woord turbo op z’n gat. Deze week bespreekt hij de rijervaring. 

Toen de SUV uitgevonden werd, was het duidelijk dat je koos voor een ander soort rijbeleving. De instap was hoger, de zit dominanter, het uitzicht beter, maar voor al die stoere plussen, moest je wel een flinke min incasseren: de rijbeleving. Je zit hoger, de hele carrosserie is hoger, het zwaartepunt is dus ook hoger en daarmee vind je auto het minder leuk om bochten door te gaan. Bij een elektrische SUV is dat verschil kleiner. Simpelweg omdat een groter deel van het totale gewicht in de accu’s zit en die liggen in de bodem. 

Maar bij Porsche is ze dat niet genoeg en gooien ze (afhankelijk van de auto die je rijdt) nog een hele rits aan technologie richting de auto om je te doen vergeten dat je in een SUV zit. Zo heeft Porsche luchtvering die in een bocht extra hard druk kan zetten op de kant die dreigt te gaan duiken. De auto kan lager op de weg zakken bij hogere snelheden om stabieler te blijven. Bij onze Macan hebben we ook nog eens de optionele achterasbesturing, waardoor de auto op de snelweg stabieler stuurt en bij lage snelheden korter kan draaien. Als je nog rapper bochten wil nemen, maar echt geen 718 of 911 wilt kopen, dan is er ook nog Torque Vectoring Plus te koop. Dit systeem verbetert de dynamiek en stabiliteit in bochten aanzienlijk dankzij een elektronisch geregeld sperdifferentieel op de achteras. In een bocht remt het systeem het binnenste achterwiel subtiel af. Tegelijkertijd wordt er meer aandrijfkracht naar het buitenste achterwiel gestuurd. De auto 'draait' daarmee actiever de bocht in, voelt directer aan en heeft meer grip bij het uitaccelereren.

Verrassend analoog voor een nieuwe auto

Zelfs een leek zal achter het stuur van de Macan voelen dat er iets anders is in de besturing van deze auto vergeleken met pak hem beet een Hyundai Ioniq 5. Eén element in het ontwerp is daarbij wel over het hoofd gezien. Als je het stuur (lekker rallystijl) laag en dicht bij je wilt hebben, dan kun je de klokken daarachter niet meer lezen. Alleen als je het stuur wat (te) hoog zet kijk je er makkelijk doorheen. Voor een rijdersauto als de Macan een wonderlijke misser. 

De rijhulpsystemen zijn in onze auto grotendeels afwezig. In eerste instantie vond ik dat een misser voor een auto van €144.000. Maar na er een tijdje mee gereden te hebben vind ik het wel fijn dat ik met twee klikjes een ouderwetse analoge auto heb die ik zelf moet sturen. Het past bij het karakter van het merk. Volgende week bespreken we het infotainmentsysteem van onze Macan. 

Rutger test elke maand een andere auto, volg het in de Bright Duurtest.