Duurtest Fiat 500L deel 1: retro op LPG

Deze maand rijden we met de Fiat 500L Trekking. Een Fiat 500 die aan de helium heeft gezeten. Zo lijkt het.

"Good is what we all agree on" schrijft Bruce Mau in zijn Unfinished Manifesto. Wat hij wil zeggen is dat we alleen kunnen bepalen of iets goed is of niet als we het al kennen. Als je dus werkelijk iets nieuws, werkelijk iets creatiefs maakt, weten we niet of het goed is. Dat komt in me op als ik naar de Fiat 500L kijk. Hier lijkt hetzelfde gebeurt als met de eerste Porsche Cayenne. Men neme een icoon (Porsche 911, Fiat 500) en gebruikt daar de belangrijkste visuele kenmerken van op een model van een totaal andere schaal.

Als gevolg herken je een andere auto, maar dan met verhoudingen die voor je gevoel (lees: herinnering) niet kloppen. Een Cayenne is geen 911 en een 500L is geen 500. Houd in je achterhoofd dat iedereen de Cayenne intens lelijk vond en dat het de best verkochte Porsche werd. Ik zal de 500L dus minstens 4 weken moeten geven om een oordeel op het uiterlijk te kunnen geven dat niet gebaseerd is op mijn empathie voor zijn kleine broertje.

Op papier

Maak je kennis met de 500L in deze Bifuel-versie (LPG en benzine) op papier, dan kun je niet anders dan meteen enthousiast zijn. Vanaf 24.000 euro heb je een ruime vijfzitter op gas. Dat kost 60 cent per liter. Nadeel is het kleine bereik op LPG. Rijd je veel kilometers, dan sta je vaak aan de pomp. Met een kilometer of 400 lijkt de tank zo'n beetje leeg te zijn. Je schakelt dan automatisch over op benzine, maar dat is natuurlijk minder goedkoop rijden.

De komende vier weken laten we je weten hoe het is om te leven met de 500L. Vragen? In de comments.

Lees verder:

Kleine broertjes Fiat 500 en Cross Panda in onze duurtest.

Lees onze andere duurtests.