Maanbasis wordt ter plekke geprint

ESA wil een toekomstige basis op de maan bouwen met behulp van 3d-printers en maanzand als grondstof.

De Europese ruimtevaartorganisatie ESA onderzoekt mogelijkheden voor het 3d-printen van onderkomens voor astronauten op de maan. Het vervoeren van bouwmateriaal naar de maan is ontzettend duur, zo'n tienduizend dollar per pond. Ter plekke met aanwezige materialen bouwen zou dus ideaal zijn. ESA doet het onderzoek samen met Foster + Partners, een architectenbureau gespecialiseerd in duurzaam bouwen onder extreme omstandigheden.

En extreem zijn de omstandigheden op de maan. Door het ontbreken van een atmosfeer worden astronauten buiten constant blootgesteld aan schadelijke straling en micrometeorieten. Om dit te voorkomen, ontwierp het architectenbureau een koepelvormig gebouw dat aan elkaar geschakeld kan worden. Om dat te bouwen willen ze een 3d-printer gebruiken, met het aanwezige maanzand als bouwmateriaal. Daarvoor gebruiken ze een grote aangepaste printer van het Britse Monolite, de D-Shape. Eerder werd die al gebruikt om zandsculpturen, kunstmatig koraal en zelfs gebouwen mee te printen.

De printer zou op de maan het maanzand mengen met een soort bindmiddel, waardoor het uithardt. Het vacuüm van de ruimte leek even een struikelblok: vloeistof verdampt direct wanneer het in een vacuüm terecht komt. De vloeistof twee millimeter onder het maanzand injecteren bleek echter zelfs in een vacuüm te werken. Om te oefenen gebruiken wetenschappers zand van basaltsteen uit een Italiaanse vulkaan dat voor 99,8 procent identiek is aan maanzand. Daarmee werden stenen gemaakt die hol waren van binnen, zoals het skelet van een vogel.

Eenmaal op de maan stelt ESA zich voor dat er in de koepels een soort opblaasbare binnentent komt, wat het leven op de maan comfortabeler moet maken. De nederzettingen zouden overigens op de polen van de maan gebouwd moeten worden. Door het ontbreken van een dampkring zijn de temperaturen elders op de maan te uiteenlopend.