Een 8 in de n8?
Museumn8 in Amsterdam.
De Waag organiseert het N8spel, tekenen in de stad met GPS. We stuurden er een driekoppig team op af. Om Bright eens goed op de kaart te zetten.
'Roel, stap niet in dat gat', zegt Ingeborg terwijl ze heel even op kijkt van de kaart van de Amsterdamse binnenstad. Zij is onze ogen, de navigator op deze geosailingtocht door straten van de Amsterdamse binnenstad tijdens de Museumn8. Net op tijd ontwijkt videoreporter Roel een donker trapgat van een souterrain van een grachtenpand. Roel heeft te diep in het videoschermpje gekeken. We moeten verder. We hebben precies drie kwartier de tijd om een perfecte 8 door de straten te lopen. En ik moet die met GPS en GPRS schetsen. Ik klik op 'Start tekenen'.
De briefing door medewerkers van de Waag vijf minuten daarvoor was kort en duidelijk. Probeer een zo perfect mogelijke 8 door de stad te lopen, maak onderweg met een mobieltje foto's of video's en mail deze naar de site van het N8spel. Het team met de mooiste 8 of de meest geïnspireerde video of foto wint.
David de GPS, Ingeborg de coördinatie, Roel legt het vast. Wat een team!
De andere teams die voor ons waren vertrokken, hadden we buiten op het grote videoscherm al in actie gezien. We konden hun routes in realtime op de geprojecteerde kaart van Amsterdam volgen. Team Paars leek al aardig op het spoor van een leesbare 8. De 8 van Team Rood, daarentegen, leek nog nergens op. Zij gooiden het kennelijk over de creatieve videoboeg die met een minuut of wat vertraging op het scherm werden getoond. Geduchte tegenstanders. Er stond veel op het spel.
'David, onder dat balkon moet je stoppen met tekenen.' Volgens Ingeborg hadden we de letter B nu voltooid. Ik besefte opeens dat we misschien iets te hard van stapel liepen. Het mobieltje verbonden via bluetooth met de GPS seinde elke 20 seconde met een piepje coördinaten door naar de Waag. Kortom, onder het balkon moesten we eerst wachten op een biebje die onze laatste positie doorstuurde. Eenmaal gestopt moesten we nogmaals 20 seconden wachten anders zou het lijken dat onze GPS-pen op de kaart was uitgegleden. Hmm, dit had ik tot nu toe verzuimd. Dat zou op het scherm bij de Waag weleens de B van bibberen kunnen wezen.
Zo moest ie worden
'Dit is de Rechtboomssloot', zei Ingeborg. 'Die heet zo omdat hij helemaal recht loopt. Perfect voor de letter I.' De straat eindigde vlak bij de Waag. 'Een rondje om de Waag zou het puntje op de I zijn.' Maar de klok tikte. We hadden nog drie letters te gaan en we verhoogden ons tempo drastisch. Niet leuk voor de Waag-reporter. Zij moest ons nerveus drafje al mobielend met de helpdesk zien te volgen. 'Nee,' zei ze, 'het is geen acht. Het is B-R-I-G-H-T. Nee! Letters!'
'Hoeveel tijd hebben we nog?' Twaalf minuten volgens Roel. De draf moest over in galop anders redden we de letters H en T niet. Het werd een estafette H. Ik sprintte met de GPS naar het einde van de gracht en weer terug. Roel nam het over en pakt de andere poot van de H. Hijgend gaf Roel mij de GPS. Het was tijd voor de T maar de tijd was bijna op. Zo rap als ik kon sprintte ik over het dak van de T naar het einde van de straat. Daar wachtte ik 20 seconde, rende weer terug en sloeg de lange gracht in. Ik vergat in het midden van het dak te stoppen. Drie honderd meter verder aan de voet van T zette ik de laatste pennenstreek. Met nog een minuut te gaan hadden we geschiedenis geschreven. Druipend van het zweet liep ik trots met mijn collega's terug naar de Waag. Wat zouden de mensen op kijken.
En dit was het resultaat...
'Team Bright is zojuist gearriveerd.' Honderden belangstellenden in de Waag tuurden naar het scherm om onze handtekening te bewonderen. Alleen was er geen B R I G H T op de kaart te bekennen. Wel iets wat op het handschrift van m'n vierjarige neefje leek. 'Dus dat is de 8 van Bright?' vroeg de presentator. Nee, dat zijn de letters B R I G H T! De presentator keek vertwijfeld. 'Oh... Mensen dat was dus de de 8 van Bright.'
Hoe was het mogelijk? We hadden toch de perfecte BRIGHT gesprint? Dat wisten we zeker. 'Het moet gebrekkige techniek zijn. Techniek die nog in de kinderschoenen staat.' We knikten instemmend naar elkaar. Uiteindelijk werden we bij wijze van aanmoedigingsprijs virtueel vierde. Biertje?