Tech-kunst in een donker bos

Muziekfestival Into The Great Wide Open, afgelopen weekend op Vlieland, had veel kunst met technologie. Ingeborg deelt haar favoriet: Analemma van Yasuhiro Chida.

Het vinden van een volgend podium is op ITGWO vanzelf al een soort speurtocht door bos en duin. Doe het in het donker en het wordt best een beetje spannend. Vooral omdat tussen de podia ook tech-kunst te vinden is, voor wie goed zoekt. We slaan wat takken uit ons gezicht in het gortdroge opstuivende bos omdat we verderop lichtjes zien maar het pad niet kunnen vinden. 

Analemma lijkt een enorme wolk vuurvliegjes. Maar deze beestjes krioelen niet om je kop heen maar blijken een vast pad te volgen. Als je ze goed volgt en je ogen aan het donker laat wennen, zie je dat het geen natuur maar tech is. Een streep van licht beweegt steeds opnieuw van de bosgrond naar de sterrenhemel boven ons. Daarbij valt het licht op een netwerk van hoekig gespannen draden zodat je kleine witte stipjes omhoog ziet schieten.

Zijden draden

Bij daglicht zijn we nog teruggegaan om te zien hoe  het er nou echt uit zag. Het bleken oneindig veel meer draadjes en knopen dan we ‘s nachts dachten. Wat we in het donker niet durfden maar overdag wel, was stiekem even zo’n dun draadje aanraken. Het bleke geen elastiek, wat het op spanning krijgen van al die kruisende draden gemakkelijk zou maken. Heel Japans is het kunstwerk zorgvuldig gebouwd uit zijden draden.

Analemma is dan ook gemaakt door een Japanner. Yasuhiro Chida is net afgestudeerd in ArtScience aan de Haagse Koninklijke Academie Beeldende Kunsten (KABK). Knap is dat Chida minstens zoveel indruk maakte als het aanwezige werk van zwaargewichten als Atelier Van Lieshout of Claudy Jongstra.