Olympische toren lijkt in de knoop te zitten

Voor de Olympische Spelen verrees een kunstwerk van 115 meter hoog van Anish Kapoor. Londenaren noemen in de volksmond ook wel 'de blinde darm'.

Op een ansichtkaart zal de ArcelorMittal Orbit zeker niet misstaan. Het 115 meter hoge gevaarte uit rode, stalen vakwerken met een restaurant en uitkijkpunt in de top is wat je noemt een eyecather. Maar of je nou graag je oog op deze stellage laat vallen, daarover zijn de meningen verdeeld.

De blinde darm van de Olympische Spelen, spaghetti op steroïden, Meccano op mescaline, een catastrofale botsing van twee hijskranen, de erectie van Boris. De bijnamen die de Londenaren voor de toren bedenken zijn niet erg positief. De wereldberoemde beeldend kunstenaar Anish Kapoor reageert in de Volkskrant dat het gebruikelijk is dat een groot kunstwerk aanvankelijk afkeer opwekt. Net zoals bij de Eiffeltoren. Of de wanordelijke, licht-anarchistische toren uiteindelijk door de Engelsen omarmt wordt, is afwachten.

Voor 15 pond per kaartje kun je de ArcelorMittal Orbit omhoog om daar over het Olympisch park uit te kijken. De terugweg loopt over een 455 treden tellende wenteltrap. Voor het 28,5 miljoen euro kostende kunstwerk was 2 duizend ton staal nodig, aangeleverd door sponsor ArcelorMittal. Staalmagnaat Lakshmi Mittal heeft het overgrote deel van de toren gefinancierd. Is het corporate marketing of cultuur zoals de Eiffeltoren?