Sahara-zand moet energieprobleem oplossen

Het Solar Breeder Project heeft als doel om in 2050 de helft van alle elektriciteit te leveren door Sahara-zand tot zonnepanelen om te toveren.

Het Solar Breeder Project is een groots plan van universiteiten in Japan en Algerije om fabrieken in de Sahara te zetten die zand omtoveren tot silica dat als grondstof voor silicium zou dienen waarvan vervolgens weer zonnepanelen vervaardigd kunnen worden.

Die zonnepanelen zouden dan weer ingezet worden in nog te bouwen zonne-centrales. Met de energie die de centrales opleveren kunnen in een soort 'teeltproces' weer nieuwe fabrieken gebouwd worden etc. Uiteindelijk zou Het Solar Breeder Project in 2050 vijftig procent van alle elektriciteit wereldwijd moeten leveren via een supergrid van supergeleidende kabels diep onder de grond.

Er zitten echter wat addertjes onder het gras. De technologie om zand om te zetten in silicium bestaat nog niet en een het supergeleidende grid ook niet. De eerste missie van het project is dan ook om deze technologieën te verwezenlijken.

Projectleider Hideomi Koinuma ziet het als het Super Apollo Project: genoemd naar de Griekse god van zon en licht Apollo en vergeleken met grootschalige aanpak van de NASA-missie om de mens op de maan te zetten.

Ondertussen heeft Europa al stappen gezet om zonne-energie grootschalig te gaan oogsten in de Sahara via het Desertec-project. Beide projecten vereisen enorme inzet van overheden en bedrijven en het lijkt voor de hand te liggen dat het Solar Breeder Project aanklopt bij het Desertec-project. Waarom een wiel van dergelijke proporties twee keer uitvinden?