Shortlist beste webpoliticus van Nederland

Elf politici maken kans om bekroond te worden tot beste webpoliticus van 2010. Woensdag wordt de winnaar bekend gemaakt. 

Afgelopen week heeft de vakjury, bestaande uit de vorige winnaar Jeroen Fritz, universitair docent Alexander Pleijter en ondergetekende, de getipte inzendingen van Beste Webpoliticus beoordeeld. In de categorie Beste Webpoliticus, Beste Twitteraar, Beste Weblog of Beste Website is een shortlist van drie kandidaten gemaakt. Naast de prijzen van de vakjury wordt er ook een publieksprijs op basis van stemmen gegeven voor de Beste Webpoliticus. De shortlist is als volgt:

Beste Webpoliticus:
Boris van der Ham (D66) (winnaar van 2006)
Martijn van Dam (PvdA)
Lot Feijen (Lijst 17)

Beste Weblog:
Marianne Thieme (PvdD)
Fred Teeven (VVD)
Paulus Jansen (SP)

Beste Website:
Emile Roemer (SP)
Job Cohen (PvdA)
Martijn van Dam (PvdA)

Beste Twitteraar:
Femke Halsema (GL)
Maxime Verhagen (CDA)
Diederik Samsom (PvdA)

De jury vond unaniem de inzendingen onder Beste Weblog niet direct prijswaardig. Aangezien er een keuze gemaakt moest worden uit de tips, werd er toch een shortlist bekend gemaakt. Het grootste gedeelte van de getipte weblogs bood geen reactiemogelijkheid, wat volgens de jury essentieel is voor een weblog. Ook hielden veel webloggers geen rekening met leesbaarheid voor het web, of plaatsen ze sporadisch een column in plaats van een dagelijks verslag.

Er komt nog een officieel juryrapport, waardoor ik niet teveel op de zaken vooruit kan lopen. Wel viel me over het algemeen op dat het niveau in Nederland toch een beetje op een zesje zit. De meeste politieke partijen hebben zeker slagen gemaakt om zich op het web bij te benen met de ontwikkelingen. Veel partijwebsites (die hier niet worden bekroond) zijn flink opgeknapt en van allerhande 2.0-tools voorzien.

De persoonlijke communicatie, op een aantal goede Twitteraars na (maar daar hoef je dan ook niet zoveel technische kennis voor te hebben), is vaak nogal amateuristisch. Bij veel websites of weblogs is amper te herkennen van welke partij de politicus is. Blijkbaar bieden niet alle partijen de tools aan kandidaten om zich op een professionele en universele manier (in lijn met de huisstijl) te presenteren.

Bij het grootste gedeelte lijkt er vooral geen enkele strategie te bestaan. Er wordt tijdens campagnetijd gestart met een campagnedagboekje, waarbij je nu al het gevoel hebt dat het na 9 juni dood zal gaan bloeden. Op Facebook wordt vaak alleen maar het Twitter-account doorgeplaatst, en op krabbels op Hyves wordt eigenlijk nooit gereageerd. Leuk dat ze op alle plekken te vinden zijn, echt oprecht of efficiënt wordt het meestal niet ingezet.

In Nederland is qua internetgebruik nog geen nieuwe Obama opgestaan. Dat hangt wellicht samen met de vervroegde verkiezingen, met lagere budgetten, maar ook misschien met te weinig regie vanuit partijkantoren. De politicus die zich dit jaar Webpoliticus van het Jaar mag gaan noemen, zal nog steeds een hoop te verbeteren hebben.