Duurtest Mazda CX-5: genetisch materiaal

Mazda heeft filosofische ideeën over auto-design. Daarom heeft de CX-5 zo'n fraai neusje.

Mazda gooit er graag wat Japanse filosofie in als het gaat om het bouwen van auto's. De MX-5 roadster is volgens het principe 'paard en berijder' gebouwd. Die moeten als één bewegen. De ontwerpfilosofie van Mazda heet Kodo: de ziel van beweging. In de woorden van de automaker: "De kracht en elegantie van een wild dier op het moment dat het zijn prooi aanvalt. Dat is de essentie van de ultieme vorm van beweging, die verbeeld wordt door Mazda. Een auto moet meer zijn dan metaal. Het moet de vitaliteit van iets levends uitstralen."

En zo gaat het nog even door. Je kunt daar van denken wat je wilt, maar op de Mazda-stand op de LA Auto Show viel me op dat Mazda eigenlijk alleen maar hele knappe auto's had staan. Iets verderop op de Volkswagen-stand kon je hetzelfde niet zeggen.

Energiekere vormen

In de CX-5, die we deze weken in de Duurtest testen, zie je de evolutie van een designtaal die in 2012 al ingezet is door Nederlander Laurens van den Acker (nu chef design bij Renault). Volgens zijn opvolger Ikuo Maeda moesten de penstreken van de Nederlander dynamischer worden. Dat is de afgelopen jaren ook gebeurd. Vooral in de Mazda 6 zie je de afgelopen drie generaties een steeds energiekere vormtaal. Dat het in een grote logge SUV ook gelukt is, is een wonder. De hoogte is moeilijk te verhullen en wie denkt aan een roofdier dat een prooi bespringt stelt zich een luipaard voor, geen nijlpaard.

De meest gebruikte technieken om hoogte te verhullen in een SUV zijn het toevoegen van grote stukken donker plastic onder aan de deuren, vouwlijnen die geen ander doel hebben dan je oog de andere kant op te sturen en in de neus worden vaak eindeloos veel inkepingen en uitstulpingen gemaakt met een suggestie van sportiviteit om je af te leiden. Op de CX-5 zien we ook een aantal van dat soort trucjes, maar ook een paar nieuwe, grote gebaren.

Eigen smoel

De grill is werkelijk gigantisch (bedankt Audi), maar loopt via de chromen strip over in de koplampen (bedankt BMW). Maar tussen de neus van de auto en die chromen strip zit een gapend gat. Een bijzonder ongebruikelijke beslissing die de Mazda een heel eigen smoel geeft. De grote grill laat een klein stukje bumper over waar een lichtunit in gemonteerd kan. Een grote zwarte onderlip maakt het af. 

Aan de zijkant wordt de hoogte minder expliciet verstopt. Er zit een gigantische spiegel op de auto, waardoor de deuren niet zo uit verhouding lijken, de wielkasten zijn afgeplat en voorzien van een kunststof binnenrand die doorloopt onder de dorpel. Knijp met je ogen, stel je voor dat de wielkast onderdeel is van de zijkant van de auto en opeens kijk je tegen een heel onogenlijk monster aan, dat compleet uit verhouding is.

Knap verstopt dus door Mazda, al zouden velgen met een inch meer grootte (bedankt Renault) de boel nog beter in balans brengen. De enige plek waar Mazda niet helemaal uit leek te komen is de chromen strip die omhoog zwiept en dan plots van chroom veranderd in donker plastic. 

Over de bips gaan we het niet hebben, dat zou niet netjes zijn. Volgende week lees je meer over de Mazda van achter het stuur. 

Deel 1 in deze Duurtest:

Mazda CX-5: minder traditioneel Japans

In de Duurtest test Rutger Middendorp elke 4 weken een andere auto.