Duurtest Alfa Romeo Stelvio: the good, the bad and the pretty

Leven met de Stelvio is als het liggen in een warm bad vol complimentjes. Voor een grote SUV is hij opvallend populair.

Na drie weken hebben we de voor- en nadelen van de Alfa Romeo Stelvio aardig in beeld. Normaliter krijg je geen complimentjes als je in een SUV rijdt, maar de Italiaan is een uitzondering. Dat komt natuurlijk door het afwijkende stijlvolle ontwerp, maar ook door het feit dat je hem zo weinig ziet. In het interieur is het goed toeven, de stoelen zitten lekker, het interieur ziet er goed uit, met als hoogtepunt het scherm dat onzichtbaar verwerkt is achter een kunststof plaat. 

Minpunten

Maar een auto met karakter kan niet alleen maar voordelen hebben. De gigantische flippers achter het stuur zitten nogal in de weg voor iets dat je eigenlijk toch niet gebruikt. De navigatie heeft een voorkeur voor smalle binnenweggetjes, zelfs als je dat maar 30 seconden tijd scheelt ten opzichte van de hoofdweg én de banden zijn nogal luidruchtig aan het verspringen op het wegdek bij het draaien op lage snelheden.

Rijd je achteruit met de Stelvio, dan hoor je dat het rubber met een boel gekloenk van het ene op het andere vlakje springt. Kan aan het formaat van de banden liggen, of de mate waarin ze versleten zijn, of het merk waar toevallig voor gekozen is: in onze test is het knap vervelend. Ik merk dat ik ruimere bochten probeer te maken om voetgangers niet de stuipen op het lijf te jagen. 

In de blubber

Dat zijn natuurlijk allemaal geen dealbreakers. Het verbruik van de kloeke Italiaan zou dat wel kunnen zijn. Onze krachtige 2.2 diesel verleidt constant om het pedaal even flink in te drukken en ik kom dan ook uit op een verbruik van minder dan 1 op 15. Dat is wel erg pittig voor een dieselmotor. 

Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook nog eens de vierwielaandrijving op de proef heb gesteld in de blubber van het Dwingelderveld. Dat was nog wel even spannend. De auto bleef bewegen, maar de aandrijving nam af en toe andere keuzes dan ik. Dus met het gas vol open voelde ik toch de motor dalen in toeren om te voorkomen dat ik mezelf tot de assen in zou graven. Na wat gegil, gejoel en klamme oksels spurten we de plassen weer uit, het droge zand op. De Stelvio had de druppels blubber nog net niet op het dak liggen. Zo hoort dat. 

We rijden nog een week in stijl rond en komen dan met onze conclusies. 

In de Duurtest test Rutger Middendorp elke maand een andere auto. Lees ook de vorige artikelen.