Game van de Week: Firewatch
Firewatch kent een prachtige setting en een spannend, mysterieus verhaal. De ontknoping valt uiteindelijk iets tegen.
Firewatch. Voor Windows, OS X, Linux en Playstation 4
In een notendop
Langverwachte en door Sony omarmde indie-game waarin je in de huid van een boswachter Henry kruipt aan het begin van de jaren ’80, in een groot natuurpark in Wyoming. De cartooneske vormgeving doet denken aan The Witness maar dit is een totaal ander game. Voor minder dan twee tientjes beleef je in 6 uurtjes een mysterieus avontuur waarbij ijzersterke dialogen en fraaie vormgeving het meest beklijven.
Origineel! Je speelt als een boswachter?
Nou ja, een Firewatch dus. Je bevindt je in een boswachterhut die op hoge palen staat waardoor het hele park kunt overzien. Je belangrijkste taak is om eventuele branden te melden en in te grijpen alvorens een brand kan ontstaan. Daarbij hike je heel wat kilometers door het park van hot naar her.
Relaxed baantje… voor iemand die met pensioen is
Nou… Het is een zeer verantwoordelijke baan en hoofdpersoon Henry heeft zo zijn eigen motieven om deze eenzame job in een desolate omgeving te nemen. Daarbij speelt de game zich ruim 30 jaar geleden af, dus internet en mobiele telefoons bestonden nog niet. Je slijt je dagen met rondlopen door de prachtige bossen, boeken lezen, mijmeren en in je bed liggen… denk je. Want al snel blijkt dat er toch behoorlijk wat zaken niet pluis zijn in het park. Wat begint met twee vervelende tieners die blikjes bier laten rondslingeren en illegaal vuurwerk afsteken, ontwikkelt zich al snel tot een spannend verhaal vol complottheorieën en mysterieuze zaken.
Prachtige kleuren, emotionele gesprekken
Je zou de game kunnen classificeren als een adventure maar op sommige momenten is het letterlijk een wandel-simulator vergelijkbaar als met Everybody’s Gone To The Rapture. Het rondlopen en klimmen in het park is verre van een straf want de natuur en de omgeving is prachtig gemaakt. Het gebruik van kleur is briljant gedaan waarbij schemer, nacht, zonsopgang en dergelijke steeds weer voor een andere sfeer zorgen. Daarbij is de spaarzame muziek goed voor enkele nagelbijt-momenten.
De andere sterke pijler van Firewatch is de conversatie tussen Henry en Delilah, je leidinggevende. Dat gaat via walkietalkies en bijna de hele game ben je met haar in gesprek. In het begin gaat dat over koetjes en kafjes maar naar verloop van tijd verdiept jullie relatie zich. Het is aan de speler om te kiezen wat te vragen en te antwoorden. Geef je jezelf helemaal bloot, vertrouw je haar je innerlijke demonen toe of hou je je op de vlakte. Dat zorgt voor enkele memorabele momenten waarbij beide (stem)acteurs indrukwekkend en meeslepend spel afleveren. Je begint mee te leven en sympathie voor ze te ontwikkelen.
Ik voel een 'maar' aankomen…
Klopt. Het einde is niet geheel bevredigend en wel op twee manieren. Er is niet echt 'closure' voor Henry en de clou/ontknoping valt mijns inziens een beetje tegen. Daarnaast zijn er nog wat kleine minpuntjes, zoals zo nu en dan een haperende framerate op de PS4, het gegeven dat het grote, indrukwekkende bos quasi-vrijheid biedt (stenen van 20 cm kun je vaker niet dan wel beklimmen) en tenslotte het gevoel dat je als speler toch achterblijft alsof je iets hebt gemist.
Eindoordeel?
Ondanks dat de afronding van het verhaal beter had gekund, en dat de uiteindelijke ontknoping een tikje tegenvalt, is de reis naar die ontknoping een volwassen, fraaie wandeltocht die ik iedereen wil aanraden.