Game-review God of War: gruwelijk en goddelijk

God of War is niet alleen de meest geslaagde game-reboot aller tijden. Het is ook een blauwdruk van volwassen gamedesign anno 2018.

De langlopende, exclusieve God of War-serie heeft PlayStation geen windeieren gelegd. De actievolle (lees: zeer brute, gewelddadige) game deed goede zaken op PlayStation 2, PlayStation Portable (PSP) en PlayStation 3 en nu is er de reboot voor de PS4. Speelden de vorige games zich allemaal af in het Oude Griekenland, vol Olympiërs en Titanen, de reboot neemt de Noorse mythologie als uitgangspunt. De baardige, gespierde geweldenaar Kratos speelt nog steeds de hoofdrol.

Waarom afscheid van de Griekse mythen en sagen?

Simpel. De brullende Spartaan Kratos had alles en iedereen uitgemoord na God of War III. Er was geen bekende Griekse God meer over en de prequel God of War: Ascension was vermakelijk, maar schraapte de laatste restjes Griekse mythologie bij elkaar, met veel minder bekende verhalen. Ascension had wel als enige in de serie een multiplayer, maar die wist niet echt te beklijven. Ascension had dan ook beduidend minder impact dan het bejubelende God of War III. Met de reboot is niet alleen de setting maar ook de aanpak van de game veranderd. Het is nog altijd een echte God of War-game, maar toch voelt de game veel rijker, volwassener en meer gelaagd.

Waar uit zich dat in?

De bulderende baardmans heeft nu een zoon onder zijn hoede – Atreus – en dat zorgt voor een volledig nieuwe dynamiek. Nog steeds hakt de geweldenaar er lustig op los, maar er is meer ruimte voor dialoog en bespiegeling. Kratos ziet het als zijn vaderlijke plicht een goede jager annex krijger van Atreus te maken, maar hij worstelt tegelijkertijd met zijn vaderrol en zijn verleden. Dit zien we terug in diverse intieme – althans voor GoW-standaarden - vader-zoonmomenten. Wie nu denkt dat de antiheld een emotioneel huilebalkje is geworden, heeft het mis. Met zijn magische bijl hakt hij menig Draga in mootjes en ook beeldvullende Trollen pakt Kratos nog altijd vol overtuiging en bloeddorst aan.

Kratos is echter als personage vele malen interessanter geworden. In de vorige games was hij alleen maar ziedend en schreeuwde hij bijkans de hele game door. Hij scheurde ledematen en hoofden van rompen, was boos op alles en iedereen, en het verhaal was onderschikt aan de snoeiharde actie. Nu is de actie nog steeds gruwelijk, maar het verhaal is stuwend en met name de rol die vader en zoon met elkaar ontwikkelen, krijgt veel ruimte. Kratos wil van zijn zoon een man maken, echter zonder te worden tot wat hij zelf is uitgegroeid. 

Wat maakt deze game zo bijzonder? 

De game is een schoolvoorbeeld van hoogwaardige afwerking. In de 25 tot 35 uur dat de game je weet te boeien, ben ik geen bug of glitch tegen gekomen. Daarnaast zijn de controls zo straks als een vioolsnaar, en is dit misschien wel de mooiste PlayStation 4-game van deze generatie. Met name op de PS4 Pro in 4K is het echt smullen geblazen, maar ook op een 'gewone' PlayStation 4 zul je ondergedompeld worden in een prachtige, uitgestrekte Noorse fantasiewereld die steeds weer weet te verbazen. Daarbij voelt de wereld wijds en groots. Je hebt verschillende zijpaden die je kunt bewandelen voor extra verhaallijnen, extra gear en loot, en extra tijd met je zoon.

Atreus is er overigens niet alleen om het verhaal meer impact te geven, hij is jouw sidekick die vijanden kan afleiden en bestoken met pijlen. Een welkome aanvulling tijdens de intense battles. Sowieso kent deze God of War een meer uitgekiend RPG (light)-systeem dan zijn voorgangers waarbij schild, magie, close - en far range combat op verschillende manieren inzetbaar zijn. Verschillende vijanden vereisen verschillende tactieken, terwijl je bij de vorige God of War-games met knoppen rammen ook wel een heel eind kwam. 

Eindoordeel

God of War is een meesterlijke reboot van de serie. Kratos' avontuur kent meer diepgang, een fantastische 'pacing', adembenemende beelden, een heerlijke besturing en is zonder twijfel een bloedserieuze kandidaat voor de titel game van het jaar. Weinig ontwikkelaars zijn in staat een serie op dergelijke wijze opnieuw uit te vinden en zo gepolijst af te leveren. Een triomf voor avontuurlijke, volwassen singleplayer-games.