Review Mario Tennis Aces: Nintendo smasht raak

Bij Mario’s sportuitstapjes weet je: dit zijn geen serieuze sportgames. Mario Tennis Aces is opnieuw doldriest, maar weet als competitieve game een dikke ace te slaan.

Mario is natuurlijk vooral gevierd vanwege zijn platform-avonturen, maar hij beoefent ook menig sport. Tennis, voetbal, golf, basketbal - de besnorde loodgieter draait er zijn witte handschoen niet voor om. Wie echter bij het nieuwe Mario Tennis Aces voor de Nintendo Switch een serieuze sportgame verwacht, komt bedrogen uit. Zelfs de term ‘arcade’ is nog te mild. Vaak is een bepaalde sport het decor en uitgangspunt, maar is de gameplay behoorlijk mal. Op een goede manier mal, welteverstaan. Want onder het knotsgekke uiterlijk gaat veelal behoorlijk wat diepgang schuil.

Kolderiek 

Zo ook bij Mario Tennis Aces. De voorlaatste game voor de Wii U, Mario Tennis: Ultra Smash, was wat aan de karige kant. Aces is een stuk rijkelijker uitgevoerd, al moet ik er meteen bij zeggen dat als de singleplayer gameplay een stuk minder handjes op elkaar zal krijgen dan de multiplayer.

De singleplayer-modus is overigens zeker vermakelijk, zij het wat grillig. Met een kolderiek verhaal waarin Mario door verschillende werelden reist om Luigi te redden van een legendarische racket, speel je verschillende opdrachten, mini-games, duels en mep je tegen eindbazen. De moeilijkheidsgraad vliegt hier alle kanten op, als ware het een afzwaaier van Rafael Nadal. De singleplayer-stand is wel een prima manier om het spel onder de knie te krijgen. Wanneer je deze hebt uitgespeeld, ben je klaar om het op te nemen tegen vrienden online of op de bank.

Aftroeven

Af en toe zul je het idee hebben, dat Mario Tennis Aces meer weg heeft van een knokspel, maar dat is dus helemaal niet erg. Speciale moves, timing, powermoves, counteren - het is allemaal aanwezig in deze exclusieve game voor de Nintendo Switch. Ieder personage kent een eigen speelstijl incluis plussen en minnen, net als bij een vechtgame.

Hoe meer je speelt, hoe meer de diepgang van de tactische moves zich openbaart. De tijd vertragen, uit een onmogelijke hoek een keiharde slag van een tegenstander toch nog redden, een verraderlijk dropshot afleveren om daarna met een ace je tegenstander het bos in te sturen… het heeft allemaal weinig met serieus tennis te maken, maar het voelt zo goed om een (menselijke) tegenstander op deze manier af te troeven. En dát is de magie van Mario Tennis Aces.

Eindoordeel

Mario Tennis Aces is een smash in de roos, mits je focus op de multiplayer ligt. Singleplayer is het spel nog steeds vermakelijk, maar ik zou daarvoor de game niet in huis halen.