Duurtest: 'slimme' gordijnen Luxaflex Powerview na 1 jaar

Rutger heeft inmiddels een jaartje 'slimme gordijnen' in zijn keuken hangen. Sinds kort kan hij via Google Home ook met ze praten. Hoe bevalt dat?

Gordijnen zijn een ideaal object om te automatiseren. Elke avond alle ramen langs om de gordijnen te openen en te sluiten vind ik zonde van de tijd en een weinig verheffende bezigheid. Vorig jaar installeerden we dan ook Luxaflex Powerview-gordijnen in de keuken. Drie stuks die met een afstandsbediening, een app, op een schema of met een IFTTT-trigger geopend of gesloten kunnen worden. 

Het schema draait als ik op vakantie of een weekendje weg ben en sluit dan automatisch 15 minuten na zonsondergang de gordijnen. Samen met de Hue-lampen die aangaan, het Honeywell-beveiligingssysteem en de Nest-camera's wordt het huis goed bewaakt. Dat is de voornaamste upgrade ook met dit systeem: suggereren dat je thuis bent als je dat niet bent. En drie gordijnen tegelijk open of dicht kunnen doen met één druk op de knop is ook handig.

Nog niet echt slim

Maar 'smart' kun je deze gordijnen nog niet noemen. 's Ochtends aan de ontbijttafel wil ik meestal de gordijnen open hebben, tenzij de zon recht in de kamer schijnt. Alleen met een externe sensor zou je dat kunnen regelen. 

Theoretisch is de toevoeging van Alexa en Google Assistant ook een prettig extraatje. Dan kun je aan de ontbijttafel zeggen: 'hé Google, activeer de zonwering'. In praktijk is het mij nog niet gelukt dat te regelen. Ik heb het apparaat gevonden, de scenes toegevoegd: maar als ik de opdracht geef, krijg ik bevestiging, zonder dat er daarna iets gebeurt.

Het zou ermee te maken kunnen hebben dat ik sommige Google-diensten op Engels heb staan en andere op Nederlands, maar voorlopig is het me niet gelukt met enig resultaat tegen de gordijnen te praten. Als Google Assistant officieel Nederlands spreekt op mijn Google Home Mini, probeer ik het opnieuw.